زجهان دل برکندم، تا شوری پیدا کردم
تو پریشان مو کردی، چون مجنون صحرا گردم
ز تو نوشین لب باشد، هم درمان و هم دردم
دلم از خون چون مینا، لبریز و من خاموشم
شب هجران جای می، خوناب دل می نوشم
ز خیالت برخیزد، بوی گل از آغوشم
تو سیه چشم از چشمم،تا دوری من بیمارم
تو سیه گیسو هر شب،در خوابومن بیدارم
تو لب میگون داری، من اشک گلگون دارم
ز تودل گر برگیرم، از غم دیگر می میرم
به خدا دور از رویت، از جان شیرین سیرم
زجهان دل برکندم، تا شوری پیدا کردم
تو پریشان مو کردی، چون مجنون صحرا گردم
ز تو نوشین لب باشد، هم درمان و هم دردم
ز تو نوشین لب باشد، هم درمان و هم دردم
ز تو نوشین لب باشد، هم درمان و هم دردم