سکوتی ممتد
کر کننده بود سوتِ گوش
بی رمق، زُل به دیوارِ روبرو
از زیرِ در، وارد می شد یه ردِّ خون
سُر خورون، کهنه، پر جنب و جوش
مارپیچ گونه، مرموز
احوالِ خونه، مثِ هر روز
گم
چاره
کاغذها
پاره
قهوه، قهوه
کافئینِ آواره
آینه ها رو به دیوار
لامپ های خونه بیکار
کف پُرِ خاکستر
سقف خاطره بیمار
اکنون روی زانو نشست، گذشته داد فتوا
تنهایی، تنهایی، تنهایی، تنها
ردِ خون داشت قد می کشید
بوی بلوا می اومد از حمله ی رعشه به پیکر
پوست غرقِ عرق، ساعت رو عقب می کشید دستِ لحظه ی ولگرد
هیچ جمله ای واسه دردِ دل نبود
تغییرِ شکل می داد سرکوبِ این همه نعره به دل درد
ناخوانا صفحه ی لذت
خون داشت قد می کشید تو اتاق
داغ، جوش، پُرِ دادِ حباب
جلو اتحادِ چاله و چاه
گلو بسته بود راهِ بُزاغ
کُلی حضورِ بدونِ بدن افتاده بودن به جونِ تنم
اون ورِ پُلِ اضطراب ایستاده
گردنم صاف به زورِ یقه ام
یه کلاغ با صورت خورد به پنجره
گردن رو چرخوند جغدِ سرنوشت
نزولِ رسوبِ نحسی می شد حس
یه قدم مونده تا شعله ور بشه
صدای پچ پچِ وِردی عجیب رقصید آغشته به سرعتِ ترس
صدتا دست معلق شد رو هوا
اشاره کردند به پشت سرِ من
برگشتم
خون شده بود تبدیل
یه هیبت، بلند قد
چهار دست، نُه تا پا
تَکیده صورت، دو تا شاخ
کرخت
لزج
بی چشم
بی گوش
بی دهن، ولی بدصدا
کی ... کی هستی؟
"کی نه، چی"
از کجا می آی، اینجا چی می خوای
"ماورای فعل خواستن ام، من خودِ دارم ام"
من که... من که بهت کافرم
"عه، متاسفانه نمی شه که بشه باورم"
از کدوم دوزخی؟ از کجا اومدی؟
"از کجا نه ابلَه، از کِی"
با چه وِردی، با چه سحری؟ تو کدوم جادو از دنیای غیبی؟
"من رو با خُرافه هات یکی نَدون، نیومدم از غیب"
حتما خوابم، این یه کابوسه
یک بوسه از ترسِ منحوسه
"اَه، یک نگاه به زندگیت کن
تویی اون که نحسه
ببین همه رهات کردن
گُم بی نقشه"
حقیقت نداره، مثلِ شومیِ خونی که جوشیده تو قعرِ سُرفه ی تاریخ
پس تو هم تموم کن این اذیت هات
"دیگه نبینم که صدات رو بردی بالا، نبینم ها"
"بی عمل، بزدل، ترسو، بی جَنَم
بی رمق، بی ریخت، بدتیپ، بی نمک
منفور، بی استعداد، سربار، بی وجود
وصله ی ناجور، بی رگ، بیشعور
بی لیاقت، بازنده، افسرده، بی هنر
بی بخار، گوشه گیر، بیفکر، بی سخن
بی عرضه، بی فایده، هرچی هست زیادیته
بی حرکت خفه شو فکر کردی چی حالیته؟"
خشکم زد
دیو دوباره خون شد
خزید
روی تن
و رفت
تویِ من
زدم بیرون