من مثل یه قطره شبنم می مونم
عمر من اندازه ی یک نفسه
کسی آتش به وجودم میزنه
که برای من عزیزترین کسه
وای که دلم طاقت دوریت و هیچ نداره
فکر نبودن تو اشکمو در میاره
ولی افسوس تو ز من خیلی دوری میدونم
مثل قله های سخت و بی عبوری میدونم
تویی اون خورشید بلند تویی اون چشمه ی نور
منم اون کسی که تا ابد به یادت می مونم
وای که دلم طاقت دوریت و هیچ نداره
فکر نبودن تو اشکمو در میاره
تو همونی که برام خواب میاری
راه رفتن پیش پاهام می ذاری
نفس طلوع خورشیدی ولی
واسه من غروب و همرات میاری
وای که دلم طاقت دوریت و هیچ نداره
فکر نبودن تو اشکمو در میاره
ولی افسوس تو ز من خیلی دوری میدونم
مثل قله های سخت و بی عبوری میدونم
تویی اون خورشید بلند تویی اون چشمه ی نور
منم اون کسی که تا ابد به یادت میمونم
وای که دلم طاقت دوریت و هیچ نداره
فکر نبودن تو اشکمو در میاره