با دل من این ندیده وفا این نکرده خطا از برای خدا یارمن تو مهربان شو تا که خدا عشق و مهر و وفا هدیه کرده به ما در زمانه مرا همدم و هم آشیان شو بیا که به زاری چو ابر بهاری بگریم و دامان تو بگیرم اگر چه که یک دم نمیرم از این غم ندیده رخت ترسم که بمیرم بیا که نگاهت دو چشم سیاهت کشیده مرا در عالم مستی تو نور امیدی تو صبح سپیدی بیا که رود از دل غم مستی چو ابر بهاری چو عقده گشایی به سوز دل من تو ساز و نوایی به گلشن عشقم تو شبنم پاکی تو باد صبائی که جان فزایی بیا که نگاهت دو چشم سیاهت کشیده مرا در عالم مستی تو نور امیدی تو صبح سپیدی بیا که رود از دل غم مستی دل من مشکن بخدا تو زمن گر جدا بشوی بیوفا بشوی رفته با دگران آشنا بشوی چه کنم منه تنها منو این دل رسوا(2) بیا که نگاهت دو چشم سیاهت کشیده مرا در عالم مستی تو نور امیدی تو صبح سپیدی بیا که رود از دل غم مستی