Μετά το δίσκο ανέτειλα
Κι όλα πανέτοιμα να ξαναπέσω
Παμε Βαγγο!
Μετά το δίσκο ανέτειλα
Κι όλα πανέτοιμα να ξαναπέσω
Ό,τι τελειώνει χτυπάει το συναίσθημα
Μα εγώ δε σκόπευα να σε πονέσω
Αν το κομμάτι που βγάζω δε βγαίνει
Από την ψυχή μου, τα views να τα χέσω
Είμαι στη φάση που φτιάχνω το studio, θέλω να μπω να συνθέσω
Μετά το δίσκο άλλαξαν πολλά
Μα ειμαι ακόμα το ίδιο αγχωμένο τυπάκι
Φύγαν τα χάπια από το κομοδίνο μου,τέλος δεν τα χω ανάγκη
Τα αντικατέστησα με τα βιβλία του Γιάλομ και του Καζαντζάκη
Κι οταν ξαπλώνω για ύπνο διαλέγω οποιο
Θέλω και αμέσως διαβαζω λιγάκι
Βγήκαν πολλοί και μίλησαν για το καταφύγιο, με νοιάζει ποιοι νιώσανε
Αυτοί που σκασαν στο live με συναίσθημα
και τις φωνές μας ένωσαμε
όλοι μου λένε πίσω απ τη σκηνή να το ζήσω και να μην αγχώνομαι
Εγώ τους ακουω και δαγκώνομαι
Ανοίγω το mic και χώνομαι
Βάλε τα μπάσα την μπότα
Να βγάλω απο μεσα τους φόβους και τις εμμονές μου
Δίνω τα πάντα εκεί πάνω το live δεν τελειώνει
αν δεν βλάψω τις αμυγδαλές μου
Δεν είμαι εδώ για να παίξω παιχνίδια
Δεν με γλυκαίνει η δόξα
Ο άδικος κόσμος που ζούμε ευθύνεται που έχουμε μέσα μας λόξα
Ειμαι σκυφτός χαϊδεύω τ'αγκάθια
Είδα το θάνατο μέσα στα μάτια κάθε που πέφτω απ'τα σκαλοπάτια
Έχω ανάγκη να φτιάξω κομμάτια
Η τέχνη γεννιέται μέσα από την άρνηση απέναντι σε όσα βιώνουμε
Όσα λεφτά και να βγούνε απ'τα lives
Άλλος θα 'ναι ο λόγος που επιβιώνουμε
Δεν ξεχνιούνται οι ζωές μας με στο χώμα
Όσα ζήσαμε θα μείνουμε για παντα εδώ
Μην με στείλεις δεν είμαι έτοιμος ακόμα
Ο θάνατος μου έμαθε να ζω
Δεν ξεχνιούνται οι ζωές μας με στο χώμα
Όσα ζήσαμε θα μείνουμε για παντα εδώ
Μην με στείλεις δεν είμαι έτοιμος ακόμα
Ο θάνατος μου έμαθε να ζω
Όταν τελειώσει όλο αυτό θα μου λείψεις
δε σε φοβάμαι δε θα εγκαταλείψεις
Ως τότε σκοπεύω να μάθω ποιος είμαι αναλύοντας σε επαναλήψεις
Σαφώς και είναι επίπονη η διαδικασία το μέσα σου να ανακαλύψεις
Αν δεν πονάει δεν αξίζει, ό,τι αγαπάμε στοιχίζει
Πες τους πως είμαι καλά
Πες τους πως ξέφυγα από τα παλιά
Πες τους να μάθουνε πως είμαι ακόμα παιδί
γιατί ακόμα μιλάω σε παιδιά
πες τους πως είμαι το 7, πες τους πως είμαι το 2 πως είμαι το 9
Πες τους πως όσο ψηλα και μα φτάσει το logo ξεφούσκωτα θα 'χω μυαλά
Για τις στιγμές που δεν γέλαγα και βυθιζομουν στα πέλαγα
Που ήμουνα σπίτι σου και 'λεγα
Πως το μυαλό μου δεν έλεγχα
Για τι μουσούδα και μενανε
Για όσους στα δύσκολα μενανε
Για τις ανάσες στο πάτωμα
Για τις ανάσες στο πάτωμα
Δεν θα τα'φησω αν δεν φτάσει ταβάνι
πόσο πεισμώνω όταν λένε δεν φθάνει
Ανταγωνιζομαι τον εαυτό μου μονάχα για αυτό έχει μάθει να χάνει
μετά το δίσκο ανέτειλα όμως
Ακούω το όνομα μου στην δύση
Έχω πλουτίσει γιατί του παιδί σου
Έχω ωθήσει να βγει να μιλήσει
Δεν ξεχνιούνται οι ζωές μας με στο χώμα
Όσα ζήσαμε θα μείνουμε για παντα εδώ
Μην με στείλεις δεν είμαι έτοιμος ακόμα
Ο θάνατος μου έμαθε να ζω
Δεν ξεχνιούνται οι ζωές μας με στο χώμα
Όσα ζήσαμε θα μείνουμε για παντα εδώ
Μην με στείλεις δεν είμαι έτοιμος ακόμα
Ο θάνατος μου έμαθε να ζω