Αν το χτίσαμε σωστά θα το μάθουμε στο σεισμό
Τουλάχιστον το φτιάξαμε μέσα στο χαλασμό
Όταν κανείς λάθη σε κοιτάω με θαυμασμό
Γιατί η ανάσα ζωντανεύει με τον αναστεναγμό
Για να μην είμαι αγχωμένος, πάει να πει κοιμάμαι
Για να 'μαι ακόμα θυμωμένος, πάει να πει θυμάμαι
Θέλεις να φύγουμε μα δε μου λες, που θες να πάμε
Πήγαινε με όπου να 'ναι, αρκεί μαζί σου να 'μαι
Είμαι η φωτιά που δεν ελέγχετε
Που όλο πάει κι έρχεται
Κάποιους τους ζεσταίνει, κάποιοι καίγονται
Κάποιοι δεν κατάλαβαν ποτέ μες τα κομμάτια μας τι λέγετε
Γιατί θέλουνε να βλέπουνε μονάχα όσα φαίνονται
Όταν οι γείτονες μας, σβήνουνε τις λάμπες
Και απ' εξω ακούγονται μόνο σκυλιά και γάτες
Ψάχνουμε τ' ανείπωτα και φτιάχνουμε μπαλάντες
Ζητιανεύουμε φωτιά μέσα στις στάχτες
Είμαι έξι μήνες κολλημένος σ' ένα δίλλημα
Έχω τα πόδια κολλημένα στο ξεκίνημα
Έχω τα χέρια κολλημένα σ' ένα μήνυμα
Και δυο μάτια που κολλάν στο ηλιοβασίλεμα
Παλεύω να σου το κάνω σαφές
Πως αυτές, οι ενοχές δε σου ανήκουνε
Πως είναι δανεικές, απ' το χθες
Από λάθη αλλονών, των γονιών
Από τους καθηγητές που από παιδί σου λένε φταις
Απόψε πέταξες ψηλά όπως τα χελιδόνια
Που ξεφεύγουν απ' το Αιγαίο να μη δουν χειμώνα
Έψαχνα δύναμη γί' αυτό έβαλα τα κλάματα
Μ' έκανες και κοίταξα το φόβο μου κατάματα
Τόσες φορές
Έχω καεί από τις ίδιες φωτιές;
Έχω στην πλάτη μου εκατό μαχαιριές
Μα το παλεύω η ζωή είναι στιγμές
Τόσες φορές
Έχω πνιγεί σε κύματα και βυθούς
Έχω ξοδέψει δάκρυα, ωκεανούς
Έχασα τόσο απ' όσα έπλαθε ο νους
Τι να το κάνω το που μου λες πως είσαι εδώ μα δε σε βλέπω καν
Μου το παν τόσοι κι άλλοι τόσοι απλά χάθηκαν
Μου παν εδώ θα μείνω εγώ να μη σε νοιάζει
Μα όταν το ζήτησα ή λείπανε ή μουγκάθήκαν
Εγώ έχω μείνει πάλι μόνος με άδεια τα χέρια
Ήτανε ένα, τώρα γίναν δύο τα καλοκαίρια
Θα γίνουν τρία ή θα έρθει ξαστεριά
Γιατί τα σύννεφα, μου έκρυψαν τον ουρανό τ' αστέρια
Πάλι καλά έχω αδέλφια κι έναν ζήλο να το κάνω
Λίγο πάνω, λίγο κάτω, λίγο πίσω, στάσου φτάνω
Όταν σου φώναξα μη φύγεις
Όταν σου 'πα πως τα χάνω
Δεν ήταν απλά δυο λέξεις
Ήταν κάτι παραπάνω
Τώρα τα μάτια σου φαντάζομαι
Μα έχω ξεχάσει αυτή την απαλή φωνή σου
Τώρα τα σχέδια μου χάλασαν
Αφού τα έφτιαχνα στον καναπέ μαζί σου
Και τώρα μάτια μου, φαντάζομαι
Πως θα βουρκώνουνε τα μάτια σου εξίσου
Γιατί στις ξέρες σου ναυάγησα
Γιατί κι εγώ ήμουνα σταθμός στη διαδρομή σου
Τόσες φορές
Έχω καεί από τις ίδιες φωτιές;
Έχω στην πλάτη μου εκατό μαχαιριές
Μα το παλεύω η ζωή είναι στιγμές
Τόσες φορές
Έχω πνιγεί σε κύματα και βυθούς
Έχω ξοδέψει δάκρυα, ωκεανούς
Έχασα τόσο απ' όσα έπλαθε ο νους
Τόσες φορές
Έχω καεί από τις ίδιες φωτιές;
Έχω στην πλάτη μου εκατό μαχαιριές
Μα το παλεύω η ζωή είναι στιγμές
Τόσες φορές
Έχω πνιγεί σε κύματα και βυθούς
Έχω ξοδέψει δάκρυα, ωκεανούς
Έχασα τόσο απ' όσα έπλαθε ο νους