Ζω σε ένα σπίτι σκοτεινό κάτω απ' τη γη Έχω θορύβους στο κεφάλι μα στο χώρο σιωπή Χάνω τον ύπνο μου συχνά μέχρι να 'ρθει το πρωί Χάνω τον έλεγχο άλλου το σώμα άλλου η ψυχή Άλλο τι λέει η καρδιά κι άλλο το μυαλό τι θα πει Συχνά μπερδεύω συναισθήματα με την λογική Πέρασα χρόνια που στον εαυτό μου είχα κλειστεί Παρηγοριά μου είναι μόνο η μουσική κι η βροχή Έβλεπα πολλά μιλούσα λίγο Δεν ανοιγόμουνα δεν έδειχνα τι κρύβω Κοιτούσα μαύρα σύννεφα όσο μου 'δειχναν τον ήλιο Έμενα παραπάνω εκεί που έπρεπε να φύγω Ήμουν εθισμένος σε πολλά και μόνος Νόμιζα μπορούσε να γυρίσει ο χρόνος Η εμπιστοσύνη μου είναι εύθραυστη Άμα ραγίσει δεν ξανά κολλάει αυτό είναι νόμος Όταν νιώθω πως αξίζει συνεχίζω Φροντίζω να κρατώ κοντά όμως αν αγγίζουνε Μπορεί να μην μιλάω άμα γνωρίζω Γιατί κοιτώ στα μάτια και τα μάτια μας δεν κρύβονται Είναι η ζωή μου όλη μάχη δαιμόνων κι αγγέλων Αναβάλω το παρελθόν και σκέφτομαι το μέλλον Το χαμόγελο μου καμουφλάρει τις φοβίες μου καθώς γυρίζω πίσω σε ένα σπίτι παγωμένο Μπερδεμένος η σκέψη μου είναι άλλου Εγώ είμαι στο κρεβάτι το μυαλό μου είναι παντού Οι φίλοι μου με χάσαν έχουν μέρες να με δουν Ελπίζω να με νιώσουν και να μην παρεξηγούν Είμαι κρύος η φλόγα μου έχει σβήσει νιώθω κρύος Ξαπλωμένος ξενυχτάω πίνω κι υπεραναλύω Θέλω να πιάσω το μολύβι και να γράψω μα τα δάχτυλά μου δύσκολα κινούνται νιώθω κρύος