Κάτι στιγμές που ακούω βήματα
Σηκώνομαι απ' τον ύπνο μου γεμάτος συναισθήματα
Οι σκέψεις μου είναι κτήνη καμουφλάρονται στα σύννεφα
Κοιμούνται στον βυθό και υπνοβατούν πάνω στα κύματα
Εδώ και τώρα γιατί μιλώ για το σήμερα κι εχθές
Δε θα μιλήσω για το χθες, ήμουν' περίεργα
Κοιτώ τι κάνω στο μετά και βάζω στοίχημα
Στη θέση μου κι αν ήσουνα, δε θα άντεχες το χτύπημα
Σφιγγοφωλιές ανάμεσα σε διαμερίσματα το μίσος μας
Όνειρα 'σβησαν για το τίποτα
Στη γη σε ένα πλανήτη γυμνό
Με πιο συγκεκριμένο χρόνο πριν να πέσω νεκρός
Να νιώθω πόνο προτιμώ από το να νιώθω κενός
Ερωτευμένος με όσα ζω και πριν πεθάνω γι' αυτό
Έχω κοντά μου κάποιους φίλους και τελειώνουμε εδώ
Να ανοίξω κύκλους ή να κλείσω και να ανοίξω μυαλό;
Να 'χαμε χρήματα, μακάρι, μα δεν το 'χω Θεό
Κάτω απ' τον κόκκινο ουρανό που στέκω
Έχω τα μάτια μου ανοιχτά και βλέπω
Καθώς τον ήλιο κοιτάζω καταλαβαίνω πως
Είναι το φως που τυφλώνει καταραμένο
♪
Σε περιμένω να 'ρθεις κάτω από τ' αστέρια όσο το ζω
Καταραμένος να πέφτω σε ένα κενό και να σηκώνομαι πάλι μισός
Ζω τον πόλεμο γι' αυτό κάθε λεπτό κάνω όνειρο
Και κάθε όνειρο φυλαχτό μέσα σε έναν κόσμο που δε βρήκα το φως
Όμως δε χάνομαι, έχω τ' αστέρι μου να φέγγει τον δρόμο μου διαρκώς
Έχω τη νύχτα και το βλέμμα σου μόνο μου οδηγό
Ενώ γυρνούσα πάνω από τον σκοτεινό ουρανό
Και όταν πετώ μεθώ την πόλη μου στιγμές νιώσε
Είμαι πανσέληνος και δε γυρίζω πίσω στο χθες όσο και να θες
Είμαι κοντά στο τέλος, να γίνω βέλος θέλω
Κραταώ εικόνες μα δε βλέπω μέλλον
Έλα και πάρε με από 'δω και όπου μας βγάλει λέω
Είμαι πλανήτης που γυρίζει μα δεν έχω τέλος
Μέσα στην πόλη σου νεκρός κυκλοφορώ μα βλέπω
Από τα μάτια σου ανατέλλω φως, να γίνω βέλος
Μέσα στο σύμπαν σου να μπω να γίνω τέλος θέλω
Τώρα πετώ πάνω απ' τη γη, απ' τη φυλακή μου φεύγω
♪
Είμαι σε ελλειπτική τροχιά γύρω απ' τη, πίσω στην κόλαση
Για ανώμαλη προσγείωση στην πόλη αυτή
Ταχυπαλμίες και ρυτίδες απομόνωσης, νεκρού σιωπή
Και αστρικές προβολές στην παλινδρόμηση
Εγώ και αυτή ποτέ μαζί για αυτό ποτέ μας όμοιοι
Τα πάντα βλέπω σκέπασαν τα μάτια μου ευρυγώνιοι
Και καλωσήρθανε, σαν να μην πέρασε μια νύχτα, ναι
Μονομαχώ στην καταιγίδα
Σκοτάδι μένει στον λόγο μου υπνωτισμένη
Και όταν φύγω θα 'χω κάτι να αφήσω και να σημαίνει
Και αν δεν πίστεψες σε εμένα από τους δυο μας κάποιος δεν ξέρει
Μόνο ο χρόνος θα το δείξει αυτό μην κάνεις έτσι
Τότε χάθηκα μα τώρα είμαι εδώ
Είχα το νου μου γαμημένοι για να βγω απ' το βυθό
Αθήνα 2006, ήμουν 18
Πέρασαν δέκα σχεδόν
Πήγα μια βόλτα και κατέληξα δω, κι όσα η ψυχή μου νιώθει
Χαμένα στο μπετόν κάτω από τις εργατικές
Τέλος οι αναζητήσεις για ζωές ιδανικές
Τέλος οι αναζητήσεις για ζωές ιδανικές, δανεικές
♪
Βρίσκομαι σε διαύγεια του νου
Οι μπάρες σκάνε στο κεφάλι μου από παντού και ζαλίζομαι
Μετά αρχίζω και χάνομαι μα δε βρίσκομαι
Στο πουθενά νύχτα μόνοι και πάλι στριφογυρίζουμε
Μα δεν σε πιάνω πουθενά
Εσύ έχεις γκρεμίσει το κάστρο πριν να το χτίσουμε
Πόσο λίγο με ξέρεις και δεν παίζει να με μάθεις ποτέ
Δεν ξέρεις τι θέλεις
Κλείσε τα μάτια σου και δες
Απόψε πέφτουμε απ' τα σύννεφα σαν τις ευχές
ΝΑ γίνουμε απόψε οι δυο κουρασμένες μας ψυχές
Αφού το πνίξαμε και οι δυο μας μες στις ενοχές
Και είναι για εμένα το σήμερα
Το αύριο και το χτες να γίνω για 'σενα
Φωνή πάνω σε μουσικές
Καθώς πέφτουμε απ' τα αστέρια κόβονται αναπνοές
Παιδί με κομμένα φτερά
Όμως κρατώ το σύμπαν όλο μέσα στα δυο μου χέρια
Έγινα μπάρες στο χαρτί μου για εσένα αυτή τη δευτέρα
Έγινα μπάρες για 'σένα στροβιλίζομαι στον αέρα
Είμαι το μάτι της Θαντέρα, κοιτάζω πάνω απ' τη σφαίρα
Είμαι το μάτι της Θαντέρα, κοιτάζω πάνω απ' τη σφαίρα