Ah, ah, yeah, yeah Ah, ναι Έχω ό,τι θέλω και πάλι μιλάω Ακούω, σκέφτομαι και αισθάνομαι, πίσω γυρνάω Μαθαίνω ακόμη, κατεβαίνω όσα χάπια μετράω Ημέρες μετρούσα για να σε δω ξανά κάπου κοιτάω Μεγάλη πόλη, τόσοι ανθρώποι και εσύ πουθενά Και εγώ σε κάτι μαγαζιά Τα χαράματα για να μην πνιγώ στη μοναξιά Τον χρόνο μου χάνω, το ξέρω Είμαι καλός σ' αυτό Τουλάχιστον πίσω δεν κάνω σ' αυτά που πιστεύω Ακόμη πέφτω, πού να 'σαι τώρα; Δε με καταλαβαίνεις τότε, δε με κατάλαβες ποτέ σου Έχω τόσα να πω, υπάρχει φως κι είν' η ώρα να δω Είμαι στην τελική ευθεία ή τώρα θα μπω; Στα χειρότερα εσένα ζητώ Εγώ δεν είμαι εγώ εάν θέλω το τέλος να δω Σαν κάτι ασήμαντο πατώ σε χαλί από κενό Γράφω σαν να είσαι εδώ μα αυτό δε μ' αγγίζει μισό Εάν δε σε αγγίζω εγώ Γι' αυτό πήρε χρόνια λοιπόν Και για να συγχωρήσω εμάς πήρε χρόνια λοιπόν Βρήκα έναν λόγο για να νιώθω για χρόνια λοιπόν Ήθελα κάτι αγνό για εμάς, όχι αρρώστια λοιπόν Και ξέρω η Γη πως θα γυρίσει κι ο Ήλιος θα δύσει Και θα ανατείλει πάλι Όμως δεν ξέρω να μην κάνω λάθη Είμαι σαν αγρίμι πάλι Έξω από το κλουβί μου κι είναι πάντα μάχη Γύρω μου αλλάζουν' εποχές μα δεν άλλαξε κάτι