ยังทรมานอยู่กับคืนวันอันยาวไกล
ความต่างที่ฟ้าและพื้นดิน ก็ไม่อาจ เข้าใจ
เพียงปล่อยเวลาให้ผ่านและพาเราเดินไป
ไกลห่างดวงจันทร์มองมาแล
ยังต้องยอม ถอดใจ
กี่วัน กี่เดือน กี่ปี
ต้องทนอย่างนี้ถึงเมื่อไหร่ ใคร
หนึ่งคนที่เดินจากไป
ปล่อยทิ้งเอาไว้ความว่างเปล่า ใจ
จดจำที่ใครบอกไว้
ว่าส่วนหนึ่งของเวลา
มีคำว่าลาอยู่ในตอนท้าย
เพียงอยากกลับไปหา
ขอให้แสงดาว
ทรงนำทางจากตรงนี้
เผื่อจะมีความหวัง
ในการรอคอยได้พบเจอ
และวอนให้ลมช่วยเตือน
ให้เขายังรอคอยอยู่เสมอ
ตรงนั้นยังคงมีอยู่เหมือนเดิมใช่ไหม
♪
เวลาดีๆที่เราเคยมีไม่เคยจาง
ความอบอุ่นที่เธอให้ฉัน
ทิ้งดวงตะวัน ห่างไกล
เราแทนคำลาด้วยคำว่าพบเจอกันใหม่
รู้ดีในความเป็นจริงนั้น
ต้องมีคน จากไป
กี่วัน กี่เดือน กี่ปี
ต้องทนอย่างนี้ถึงเมื่อไหร่ ใคร
หนึ่งคนที่เดินจากไป
ปล่อยทิ้งเอาไว้ความว่างเปล่า ใจ
จดจำที่ใครบอกไว้
ว่าส่วนหนึ่งของเวลา
มีคำว่าลาอยู่ในตอนท้าย
เพียงอยากกลับไปหา
ขอให้แสงดาว
ทรงนำทางจากตรงนี้
เผื่อจะมีความหวัง
ในการรอคอยได้พบเจอ
และวอนให้ลมช่วยเตือน
ให้เขายังรอคอยอยู่เสมอ
ตรงนั้นยังคงมีอยู่เหมือนเดิมใช่ไหม
ตรงนั้นยังมีกันอยู่เหมือนเดิมใช่ไหม