Eguzkia irten arren iluntasuna du barrenean Whiskey kiratsak soilik besarkatzen duenean Ubeldurek larrosak ordezkatzean Errespetu faltak errutina bihurtu bitartean Iraganeko egunen oroitzapena du droga Esperantzazko hautsez marraztuz geroa Ahazturik jada bere bizitzaren leloa Hotz denean bere buruari eman beharraz beroa Etengabeko neguak izoztu dizkio malkoak Nazkatu zen bizitzeaz gezur hostoen basoan Berak idazten ditu orain geroaren lerroak Ez du onartuko tristura bere alboan Indarrez bustiz bere itxaropenen sua Umilazioz sasituz auto-estima soroa Emakume askea den pentsamendu eroa Biharamuna aldatzeko behar duen lehen pausoa Bidezidorrik ez egon arren desertu zabalean Pausoz pauso utzi ditu kateak atzean Burua tente aurrera ez du inoren beldurrik Ez da jaio berriz ukituko duenik