Eguzkia irten arren iluntasuna du barrenean
Whiskey kiratsak soilik besarkatzen duenean
Ubeldurek larrosak ordezkatzean
Errespetu faltak errutina bihurtu bitartean
Iraganeko egunen oroitzapena du droga
Esperantzazko hautsez marraztuz geroa
Ahazturik jada bere bizitzaren leloa
Hotz denean bere buruari eman beharraz beroa
Etengabeko neguak izoztu dizkio malkoak
Nazkatu zen bizitzeaz gezur hostoen basoan
Berak idazten ditu orain geroaren lerroak
Ez du onartuko tristura bere alboan
Indarrez bustiz bere itxaropenen sua
Umilazioz sasituz auto-estima soroa
Emakume askea den pentsamendu eroa
Biharamuna aldatzeko behar duen lehen pausoa
Bidezidorrik ez egon arren desertu zabalean
Pausoz pauso utzi ditu kateak atzean
Burua tente aurrera ez du inoren beldurrik
Ez da jaio berriz ukituko duenik