Eg va liten, sat ved åren, mang ein myrke vinterkveld Varmt i støga, va som våren, tyri brann sø jost på eld. Katten sat i bænkjen dubba, va sø glae att han mol Bestemor ho sat å rugga i sin gamle kubbestol Bestemor ho va sø jille, te førtelje æventyr. Bar ho ville, bar ho ville, konn ho tal om alle dyr Å om nykk å trøll i nutar, om fortrølla sløtt å møy Å om sterk å spræke gutar som slo trøll som ljåen høy ♪ Om sin ongdom au ho tala, høtt som hennar då ha hendt Om høss ho som juring hjala, om høss ho te dans ha rent. Då va gutar, då va jæntur sa ho sprækare hell no, Sterkare og mei med læntur sø det va ei lyst å sjå. Eg gjekk burt å gjor meg mjuke, sa te gamle bestemor. Eg skø ikkji længer stuke uppå bænkjir hell på bord. Bar ho ville, bar ho ville meg førtelje liti grann. Sø va eg sø hjartans snille, sø upp med henne eg vann Bar ho ville, bar ho ville meg førtelje liti grann. Sø va eg sø hjartans snille, sø upp med henne eg vann