Ja het leven was zo fijn
In die kleine boerderij,
Want daar woonde Harm Jan met zijn Margriet.
Ja ze gingen hand in hand
'S morgens heel vroeg naar het land.
Veel geluk iets anders kenden zij toen niet.
Door de week handen vol werk
Zondagmorgens naar de kerk.
Waar ze samen baden voor een pril geluk
Totdat toen op zekere dag
Zijn Margriet een ander zag
En Harm Jan die dacht nu is mijn liefde stuk
Ze verdween toen met een vent die echt knap was
En heel veel geld bezat.
Vijf jaren bleef ze weg tot op een maandagmorgen
Zag hij haar weer lopen in de stad.
En hij riep hé Margriet,
Waarom hoor je me niet.
Waarom doe je net of ik een ander ben.
Ben ik soms te min voor jou
Of voel jij je nu mevrouw hé Margriet.
Hé hé hé hé Margriet
Waarom zie je me niet.
Waarom laat je me zo alleen hier staan.
Maakt zijn geld je echt blij,
Kom toch even bij mij hé Margriet.
Maar zijn leven ging door en Harm Jan die nam zich voor
Net te doen of zij voor hem niet meer bestond
Maar dat viel voor hem niet mee,
Heel alleen tussen zijn vee zat hij af en toe te huilen op de grond.
Ja zijn vrouw liet hem alleen waar ze heenging weet geenéén.
Ondanks dat hoopt hij dat zij gelukkig is.
Hij doet nu alleen het werk.
Zondags eenzaam naar de kerk,
Waar hij fluistert schat je weet dat ik je mis.
Ze was verdwenen met een vent die echt knap was en veel geld bezat
En als hij 's nachts in zijn bed lag
Zag hij beelden van haar als in een droom, zijn lieve schat.
En hij riep hé Margriet,
Waarom hoor je me niet.
Waarom doe je net of ik een ander ben.
Ben ik soms te min voor jou
Of voel jij je nu mevrouw hé Margriet.
Hé hé hé hé Margriet
Waarom zie je me niet.
Waarom laat je me zo alleen hier staan.
Maakt zijn geld je echt blij,
Kom toch even bij mij hé Margriet.
Hé hé hé hé Margriet,
Waarom hoor je me niet.
Waarom doe je net of ik een ander ben.
Ben ik soms te min voor jou,