Siedzi na sofie sierotka z komórką
Zeszyty ma puste, przysypane biurko
Nie ma czasu na książkę, nic nie namaluje
Tylko biedne oczęta w ekran wciąż wpatruje
A potem siada przed dużym ekranem
Nie może się oderwać, procesor jej panem
Na basen nie pójdzie, a nawet do kina
Strużka cieknie z kącika, głupkowata mina
Sierotka, sierotka
Sierotka z komórką
Sierotka, sierotka
Sierotka z komórką
Zamiast się bawić w parku z wiewiórką
Idzie alejką, pacholę z komórką
Zapomniał czapki, zagubił gdzieś szalik
A na zakręcie główką w słup przywalił
Ale najgorzej, gdy komórka padnie
Nie ma zajęcia, czuje się szkaradnie
Wpada w panikę, skupić się nie może
Zacina się, jąka, poci się, nieboże
Sierotka, sierotka
Sierotka z komórką
Sierotka, sierotka
Sierotka z komórką
Gdyby szlag trafił wszystkie komórki
To by weselsze były syny, córki
Może na podwórku by znów w kapsle grały
Albo z braku laku wisiały na trzepaku
Sierotka, sierotka
Sierotka z komórką
Sierotka, sierotka
Sierotka z komórką