Yazmağı unutmuşam yazarkən unutmağdan Anamı qocaltmışam göz yaşını qurutmağdan Elə çox yorulmuşam sağ əli solla ovutmağdan Yuxunun ən şirin yerində səni də oyatmağdan qorxuram Ki birdən qorxduğum başıma gələr Mən onsuz öyrəşdim ağrılara bu yaşıma qədər O dəyəri görmədim mən olmadı göz yaşıma dəyən Şeirimə sərdim səni sən salanda sözümü yerə Bilirsən nəyi xatırladım özündən soyutmuşdun Sahilə düşmürəm heç nə xəbər var görən dənizdən Yadında heç görüşmədik və sonda qovuşmuşduq Nə qədər ağlamışdıq onda sevincimizdən biz Təbiətim ağır idi mən tək sənə ağlamışdım Məni çox sevdiyinə zərrə şüphəm qalmamışdı O buna məcbur idi tutub qolunu saxlamamışdım Ki onsuz gedəcəyini səsindən anlamışdım Birini sevirsənsə tutmalısan əlini möhkəm Və onun ovucları hər fəsildə tərləməli O bundan şikayətlənib əlini çəksə belə Onu sən buraxmamalı kürəyinə söykətməli Birini sevirsənsə qorxmalısan itirməkdən Qorxmalısan hər səfərdə ayrılığı dilə gətirməkdən Birini sevessənsə, birini unutmalı Birini sevəndə bele özgəsində ümid qalır Hər şey çətindi Sevmədiyini deyə-deyə sonumu gətirdin Səndə bir günah yoxdur, məni belə itirdin Son əsərin mən idim, məni də bitirdin