Dookoła na ulicach ludzi tyle,
Sam wyszedłem, sam zaśpiewam i sam żyję.
Starsza pani grzecznie pyta o godzinę,
Sam jej powiem, sam odejdę, sam zaginę.
Ten pan krzyczy, chociaż trawy nie deptałem
I sam jestem i upadłem i sam wstałem.
Przejdziesz obok, wybacz, że Cię nie poznałem
I sam jestem i sam usnę i sam spałem.
Dookoła na ulicach ludzi morze,
Sam zaśpiewam, sam poniszczę i sam stworzę.
Autobusy z szumem płyną przez ulice,
Sam nie wsiądę i sam milczę i sam krzyczę.
Ludzkie stada - do żadnego nie należę,
Sam się przedrę i sam zwątpię i sam wierzę.
Migniesz czasem nim Cię porwie ludzka rzeka,
I sam jestem, sam nie zdążę i sam czekam.
Dookoła na ulicach ludzi wiele,
Sam ich mijam, sam zapomnę, sam się śmieję.
A po parku czyjeś wiersze wiatr rozrzuca,
Sam nie spojrzę, sam smutnieję, sam zasmucam.
Wiem, nie podasz ręki mi, kiedy upadnę,
I sam jestem i sam marznę i sam zgadnę.
Migniesz czasem gdzieś daleko na sekundę
I sam jestem, sam przyszedłem i sam pójdę.
Biegną ludzie, pełno ludzi dookoła
I sam jestem i sam temu nie podołam,
Biegną ludzie, pełno ludzi dookoła
I sam jestem i sam temu nie podołam.
Biegną ludzie, pełno ludzi dookoła
I sam jestem i sam temu nie podołam,
Biegną ludzie, pełno ludzi dookoła
I sam jestem i sam temu nie podołam.