En gang sku hu Anne tel kjerka En unge sku bli døft Hu gjekk på ski ner Mannaskaret Ei rett så fæl og stri ei løype Langt om lenge kom a seg ned Men da mangla brått ungen hue I skinnpåsa på ryggen hadde ungen vøri Kanskje deist borti ei gran eller i berja "Som om han hadde hue da je drog hjemmantefrå - men je veit å det ligger hen". Hennes ektemann Døktig klein mot slutten Bare låg der "Men tel slutt sette je kneet i prøsten på'n og finga i hølamotet, så kom den hellige Kuds fader og slokte pina". Samuel, salig han var Da'n fôr satt tre svarte Kuds engler og gol Som korper Heller ville¡¯n ikke i jorda Kista vart børi fra skauen ned Men da dem kom tel kjerka nær Nekta hesta plent å gå Det var nok'n Hønn-Erik som var på ferde ja.