Bak bu günde hayatımın koridorları
İsyan dolu her tarafta sönmüş tüm ışıklarım
Hali mahşer yeri sanki kalbimin kapakları
Anne yorganım neden soğuk?
Neden yanımda kimse yok desem de her taraf dolu
Hiç bilmediğim yüzlerle öğreniyorum hep zoru
Ben bugün de mevsimlerden habersizce yaşıyorum
Bugün de çiçeklerden habersizce soluyorum
İsyan çökmüş koğuşlar da özgürlüğü mü arıyorum
Bakıyorum, Ay da bir kez annemin suratından anlıyorum
O da benle aynı havayı mecazen soluyordu
Korkuyorum gidip de dönmemek var
Dönüp de görmemek var, dışarda hayat var
İçerde ölüm var, içerde zulüm var
İçerde hasret var, dışarda sılam içimde sızım var
Burası cehennem ahbap her gün ateşler yanar
Dar gelirken bana şehrin sokakları
Bir şırınga vurdum yazdım içerde yatanları
Ağlayanları, hayatın içinde dönen dolapları
Saf bir çocukken kaç tane açmışız
Kötü olan şeyleri hep doğru bir şey sanmışız ve
Yanmışız küllerinden usulca yol almışız
Soğuk kaldırımda geçen giden ömür ben
Çok pişmanım dur hayat sende vurur durmaz aniden
Sen, kendinden ödün verme hür yaşa hep ezelden
Gülen suratlar olsun etrafında nasıl olsa hepsi koftiden
Bende bir can var onu da Allah'ıma borçluyum
İçimde sızım var onu da hayatıma borçluyum
Bir kardeşim var onu da anama babama borçluyum
Hayattan aldığım ne varsa vermeye çekinmem
Şeref namusum dursun hiçbir şey istemem
Ben anlatırken gerçekleri herkez beni hasım bilmiş
Fark etmez bu kaan hısımlardan zaten hep darbe yemiş
Gitmiş zaten dostum çok bize düşman lazım demiş
Paraya bozulmadık çok şükür zaten hiç olmadı
Kimsenin malına göz dikip cebindekini sormadım
Olmadım, şerefsiz hiç kahpelik yapmadım
Birkaç gevşek dostum var dinlerken gülümserler
Hiç sıkıntı etmeyin bu şehirde bizi bilirler
Kahpelikte gösteri yapan erkek kılıklı hainler
Her şeyin karşılığını bir gün size verirler
Belindekini bel bağlayan erkekten dönmeler
Berki giderim bir gün tıpkı gidenler gibi
Unutursak kalp kurusun Mustafa Kareli
Hala da var sesi, verildi son nefesi
Duayla gönderildi geldiği gibi
Çok güvenme kendine ölüm gelirken çok ani