Metazori optimizm; canım çıkar
Bu düzen, güzel olan her olayı yarım kılar.
Benim beynim farklı ve yüreğim farklı çalışırken,
O çok bilenler çok yanıldılar...
Hızla geldi bürüdü gözlerimi karanlık
Yürürdüm ileri koşar adım, gözlerimi karartıp.
Etraf tuzak dolu ben uzak durup bu pisliği görmeyeyim diye;
Gözlerimi kapattım...
...Açtığımda aynı manzara;
İnsanlar eşya gibi bölünmüş klasmana...
Dilimi tutamam, elini çekme; kilidi vur prangama.
Kıyafetler değil kalp olmalı transparan...
Yürüsem de ne fayda; gözüken her yol pis.
İz bırakan hatalara zaman olur morfin.
Rüyalarıma bir tek uyuyorken kavuşuyorsam,,
Anladım ki; ölmek de zor değil...
Rüyalarım var ...
Elimden almasınlar, uyandırmasınlar ...
Yadırganır herkes, yargılanır...
Her gün artarak var olur kaygılarım...
Eksiler götürürse bütün artıları...
Gözüm görmez olur o neşeli martıları...
Bir gün gelip hızla kapanmadan son perde,,
Arardım bi' yardım eli, hani dost nerde?
Zaman öğretti bunu, yani yok bence...
Benim suçum değil, düşlerimdi toz pembe...
Kabuslar, uyanıkken daha çok beni korkutur...
Garip bakar gözler; bir hayli sorgucu...
Toplum, farklı olanı dışladığını sanarken,,
Aslında farklı olan dışlamıştır toplumu...
Yolun uzun tarafındayım;
Günahlar ve sevapların arafındayım...
Ama savaşmadan savunmanın çabasındayım,
Ben rüyalarla kabusların arasındayım...
Rüyalarım var...
Elimden almasınlar, uyandırmasınlar...