Zimowe przesilenie - jeden z najważniejszych dni w roku. Tu przedstawione jako święto zwycięstwa ciemności nad światłem (najdłuższa noc w roku). Wstępienie w owę ciemność to zapoznanie się z wiedzą dotyczącą praw rządzących światem. Najdłuższa noc, źycie ustało. Słońce zachodzi po raz ostatni. Światło odeszło, słońce nie odrodzi się. Źycie ustało... Lecz spójrz - Władczyni... Ona doprawdy jest Imperatorową - ze swego zachowania, mowy i ubioru Jedyne żywe stworzenie w tym wyludnionym królestwie Na śnieg nie pada jej cień - królowa zimowego księżyca Jej srebrzysta zmysłowość - dar który odbiera życie Drźący dotyk śmiertelnie zimnych warg spowalnia bicie mego serca Śmiertelnie blada, oczy płonące czerwienią - spójrz - Imperatorowa! Jej zimny, martwy grobowiec, Jej gorące, wilgotne łono, jedno martwe nasiono, jedno martwe drzewo... A to drzewo umiera nad kości umarłych. A to drzewo wznosi się nad kości umarłych. To co jest nieśmiertelne, jest w ciągłym ruchu! To, co jest nieśmiertelne, zawsze się zmienia! Mówi, milczy, umiera, odradza się Cykl jest zakończony. Koło obraca się dalej.