من از این بابت حالم بده
که عمرمو ریختین دور
من از این بابت حالم بده
که هیچی نشده جور
این چشم صبور
هر چی بود منتظر نور
شد اسیر دست زور
شد اسیر دست زور
زمستونِ چهار صفر یکه
یخچال خالیم نگام کرد و زدم باز سکسکه
اما گوشت تن من رو اجاق تو باز استیکه
تا چشم به هم میذاری، سر ماه است، هی چکه
یه جنگ نابرابر
هر چی فکر کردم که بردم اما باختم آخر
خیلی وقته خواب ندارم
شدم تو این سیکل معیوب و این ماجرا غرق
آرزو شده داشتن یه خونه و ماشین
به جاش بالا میبرن هی علم سیاسیم
یه زندگی ساده می خواستم، نه جوخه و آژیر
نداشتم به هیچ شرق و غرب و هیچ حزب نیازی
من که اصلا وقت نداشتم بخوام زبان یاد بگیرم
اینا لاکچری هایین که خب برام فانتزین
بخوام آگاه شم باید زمان وایسه بیشتر
من گرسنمه، راجع به غذام واقع بینم
سرانه مطالعه در نمیاد از باتلاق این شهر و
ترجمه ها هم که خود سانسور تا قرارداد بگیرن
از کجا بفهمم متن اصلی الان داده چی تفت؟
اندوه، اندوه، اندوه، اندوه
اندوه، اندوه، اندوه، اندوه
ناخودآگاه مرفهین که غیر عادین
تو همین شهر، تو کثیف ترین نبرد اذیت شدن
دانشمندا هم ایضا قابل اعتماد نیستن
نمیتونن قول بدن که غرض ورزی نکنن
پس تصمیم گیری سخته
شدم از این گیجی خسته
یه اسیری بی ارزش
تو این مسیر میری خلسه
نه نسیمی می وزه
نه تصویری میرقصه
حالا فکر صورتی که با سیلی
خودشو سرخ میکنه، از سیلی میترسه
من از این بابت حالم بده
که عمرمو ریختین دور
من از این بابت حالم بده
که هیچی نشده جور
این چشم صبور
هر چی بود منتظر نور
شد اسیر دست زور
شد اسیر دست زور
نسل تماشاچیان خسته از تماشا
امید به آینده صفره و به پرسه زدن ناچار
مرد عمل خشکش زده و با زهله ترک آشناست
لحظه لحظش از خودم میپرسم برده منم آیا؟
این زخم بد نذاشت تا
در برم از باتلاق
اگه قلبم وایساد بزنید رو سنگ قبرم یادداشت
که یک روز میرویند از بذر تنم باغ ها
یک روز میرویند از بذر تنم باغ ها
هیچ رایحه ی خوشی نیست از بوی گند تاریخ
چه والده ی بدیه این خون کهکشانی
تو سلسله آزادی، پوشش حد پایین
این روزا چقدر فکر میکنم به هوش هیجانیم
حس میکنم وطن یعنی انسان
کاش این استعاره تدریس میشد قبل از دبیرستان
اما پکر از این فقدان، بشر، زمین، فساد
اسارت ما تو زبان ساخته عبس ترین زندان
شد چه جهنمی اکران
اندوه، اندوه، اندوه، اندوه
اندوه، اندوه، اندوه، اندوه
سکوتِ از شوکه شدن میگه هی سیاه حال
بگی ترسیدی مخرب میشه ازدیاد دال
منم فکر شکست دادن این حقیقت تلخ
و از مامان بابا بیشتره زور تربیت جبر
تو نقطه شروع وایسادیم و کو تا پایانش؟
این متودا از کجا میان میشن رو ما آزمایش؟
تقاص چیه این گردی که رو جامعمون ریخت؟
همه چی افراطیه و خودت گویای همونی
جرمه یه لبخند جلو ندای سوزناک درونی
تو این دشمنیا نمیشه با دوستات بگذرونی
مگه این حضیونا میذارن که تو راهت نمونی؟ هه
همه نامیم و جویای جوونی
مگه این حضیونا میذارن که تو راهت نمونی؟
همه نامیم و جویای جوونی
من از این بابت حالم بده
که عمرمو ریختین دور
من از این بابت حالم بده
که هیچی نشده جور
این چشم صبور
هر چی بود منتظر نور
شد اسیر دست زور
شد اسیر دست زور