شیکممون کارد و برید
گلومون طناب و جویید
وعده های سم میخوریم
معدمون سم و برید
ارتفاع، ادا اصول درآورد
جاذبه، حرکت گوله رو خورد
بعد از هزار سال از دنبال مرگ
گشتن شدیم نا امید
عمیق ترین دریا، یه شوخی مضحک بود
گسل، ضرب زمین یاقوتی مطرب بود
تقویم زمان و تف کرد، معلوم نی چندمو
رعد و برق نترسوند ساقه های گندمو
خطر، تو خواب عمیقه، ما داد می زنیم
لعنتی، شکل زندگی عجیبه
نه بمب، نه کارد، نه گارد، نه مرگ
شهر همیشه ها، شهر لطافت تیغه
آی باد
صدای زوزه ی کفشت
میاد تو کوچه ی مغزم
تو هم مثل من تبعید شدی میون این جهان
آی، بچرخ میون بوته ها
آی، پیدا کن بذر این جهانو
باد، بشکن حبس و بند مرگو
این ابدیت داره می کشه انسانو
آی باد
بعد رقص مورفین، تو شاهرگ جنجال
تو بزم جنگ، دم از دوستی زدن
زمستون با شهوت لخت کرد درختو
اینجا سایه ها از سرما روسپی ترن
زیر درختای لخت از سایه می گفت
آهن کشید دور دستای تیغو
تیزی حقیقت، زیر مورفین آرامش
هر سایه ی دروغ از همسایه می گفت
ویروس روسپی مسری آرامش آماده بود واسه انتشار
موجِ دست دوستی با کارد زیر آستین
ابتذال اتفاق افتاد اونجا که جهانش شد آرمانش
دید که مالاماله از دروغ
دلش گرفت از غروب
حقیقت و رنگ کرد با طلوع
خنکای سایه داشت اهمیت می گرفت
کم کم جهانش رنگ ابدیت می گرفت
جهل، مرگ و زنجیر کرد
ارزش فرصت رو به تحلیل رفت
آینه بی جیوه شد
شیشه شد، بازتاب و باخت، آه
مرگ و کشت، آرمان و ساخت
ساعت ایستاد، زمان عتیقه شد
خواب آرامش تو تخت ابدیت بیمه شد
توی وهم سایه از بی برگی درخت
غافل موند، جهانش بی میوه شد
آی باد
صدای زوزه ی کفشت
میاد تو کوچه ی مغزم
تو هم مثل من تبعید شدی میون این جهان
آی، بچرخ میون بوته ها
آی، پیدا کن بذر این جهانو
باد، بشکن حبس و بند مرگو
این ابدیت داره می کشه انسانو
آی باد