เธอเอ่ยคำเดียว
ว่าให้รอได้ไหม
เธอขอเวลา
ให้เธอได้ตัดสินใจ
ว่าเรานั้นควรเดินต่อไป
หรือลืมวันวานแล้วจากไกล
ที่ฉันนั้นรู้และเข้าใจ
ท่าทีเธอเปลี่ยนไม่เหมือนเดิม
ฉัน ก็ได้แต่เฝ้ารอคอยเพียง
ให้เธอคืนย้อนมา หา
คนเดิมคนนี้ที่ยังคง
ต้องอยู่กับน้ำตา
ตัวเธอไม่รู้ไม่เข้าใจ
ว่าการรอคอยทั้งที่ไม่เห็นทาง
ไม่มีเรี่ยวแรง ระแวง
ว่าที่สุดแล้ว คนที่ฉันรอ
ต้องการกันแค่ไหน
จะบอกคำเดียว
ให้เธอได้รู้ไว้ ลึกๆ ข้างใน
ฉันทรมานเหลือเกิน
เพราะการรอคอยไร้จุดหมาย
นับวันเธอเองยิ่งห่างหาย
หรือเธอต้องการจะสื่อว่า
ฉันนั้นควรจะตัดใจ
ฉัน ก็ได้แต่เฝ้ารอคอยเพียง
ให้เธอคืนย้อนมา หา
คนเดิมคนนี้ที่ยังคง
ต้องอยู่กับน้ำตา
ตัวเธอไม่รู้ไม่เข้าใจ
ว่าการรอคอยทั้งที่ไม่เห็นทาง
ไม่มีเรี่ยวแรง ระแวง
ว่าที่สุดแล้ว คนที่ฉันรอ
ต้องการกันแค่ไหน
ลองมองให้ลึกลงเข้าไป
ในใจเธอนั้นเป็นอย่างไร
จริงๆยังรักกันใช่ไหม
ไม่อยากยอมรับการจากลา
ลองมองให้ลึกคงเข้าไป
ในใจเธอนั้นเป็นอย่างไร จริงๆ
ยังรักกันใช่ไหม
ไม่ชินเท่าไรเรื่องจากลา
เธอเอ่ยคำเดียว ว่าให้รอได้ไหม
เธอขอเวลา ให้เธอได้ตัดสินใจ
จะบอกคำเดียว
ให้เธอได้รู้ไว้ ลึกๆ ข้างใน
ฉันทรมานเหลือเกิน
ฉัน ก็ได้แต่เฝ้ารอคอยเพียง
ให้เธอคืนย้อนมา หา
คนเดิมคนนี้ที่ยังคง
ต้องอยู่กับน้ำตา
ตัวเธอไม่รู้ไม่เข้าใจ
ว่าการรอคอยทั้งที่ไม่เห็นทาง
ไม่มีเรี่ยวแรง ระแวง
ว่าที่สุดแล้ว คนที่ฉันรอ
ต้องการกันแค่ไหน
หมดทาง ไม่มีเรี่ยวแรง ระแวง
ว่าที่สุดแล้ว คนที่ฉันรอ
ต้องการกันแค่ไหน
หมดทาง ไม่มีเรี่ยวแรง ระแวง
ว่าที่สุดแล้ว คนที่ฉันรอ
ต้องการกันแค่ไหน
ต้องการกันแค่ไหน
ต้องรอจนเมื่อไร