Στην πλατεία που έχει πάντα νερό
θα στο πω πως μου έλειψε τόσο πολύ
να χω έστω μια αστεία αφορμή
να πηγαίνω γυρεύοντας
Ένα γκρεμό σοβαρό αυστηρό να θυμίζει
τι εύθραυστη που ναι η ζωή
Κοίτα τη πως γελά σαν παιδί
στον καταρράκτη χορεύοντας
Είναι ωραία εδώ στη σκηνή όπου αρκεί
ένα χάος για προσκεφάλι
ένα μικρό δικό σου χάδι
για να γίνει γιορτή
Κι αν μας λείψει ο κόσμος ξανά ξαφνικά
είναι κει μαζεμένοι όλοι
παίζουν Παύλο, Θανάση και Φοίβο
ώσπου να ρθει η αυγή