Σαν όνειρο μου μοιάζει
που φτάνω τα τριάντα
ψέματα όπως πάντα
όσα μου είχαν πει.
Όσο περνούν τα χρόνια
μου λέγαν σκοτεινιάζει
μα γύρω μου ανοιξιάζει
κι ανθίζει όλη η γη.
Είκοσι, είκοσ'πέντε και τριάντα
και κάθε τέλος μια αρχή
είκοσι, είκοσ'πέντε και τριάντα
πώς μεγαλώνουμε μαζί.
Μου φαίνεται χαράζει
θα'ναι γλυκιά η μέρα
κι οι στάχτες στον αέρα
σκορπίζουν απαλά.
Στέκομαι στον καθρέφτη
και βλέπω ένα παιδάκι
του κλείνω το ματάκι
και πονηρά γελά.
Είκοσι, είκοσ'πέντε και τριάντα
και κάθε τέλος μια αρχή
είκοσι, είκοσ'πέντε και τριάντα
πώς μεγαλώνουμε μαζί.