Πότε θα παντρευτείς
Φρόντισε να ναι βολεμενο το άτομο που θα πάρεις
Να χει λεφτά, καλή δουλειά, ένα πρόσωπο στην κοινωνία
Να του κρατάς το στομάχι πάντα γεμάτο
Μάθε να μαγειρεύεις
Να γίνεις σωστή νοικοκυρά
Τι σπίτι θα ανοίξεις
Η δουλειά σου είναι το σπίτι και τα παιδιά
Μαγείρεψες
Να την έχεις σαν πριγκίπισσα
Θες να κάνεις παιδιά
Γιατί όχι; Τα παιδιά είναι χαρά
Πόσο χρονών έχεις πάει, ακόμα να παντρευτείς
Άντε τώρα που προλαβαίνεις
Διάβαζε γιατί θα τα βρεις σκούρα μετά στη ζωή σου
Μην είσαι πάντα το καλό παιδί
Κάνε μου το χατίρι, μη με στεναχωρείς
Πρόσεχε
Τι θα πει ο κόσμος
Μες το άγχος εμείς ζούμε, πότε θα πρωτοκριθούμε
"Ο κόσμος τι θα πει", αγωνιούμε που τ'ακούμε
Από τόσο δα παιδάκι, σε γεμίζουνε με κόμπλεξ
Κάνε αυτό και κάντο έτσι, των μεγάλων είναι λόξες
Οι δικές τους οι ζωές, από στέρηση γεμάτες
Οι γονείς τους ήταν πρόσφυγες, ταξίδεψαν με βάρκες
Περάσανε αυτοί δύσκολα, μεγαλώσαν σκληρά
Έτσι ανέθρεψαν παιδιά, τα χτυπούσανε συχνά
Αυτά με τη σειρά τους, κάναν τα δικά τους
Με άγχος πλέον έμφυτο, μεγάλωνε η γενιά τους
Το χρήμα αυτοσκοπός, την ευτυχία καθορίζει
Δεν την φέρνουν λένε, μα "τι σπίτι αυτή θ'ανοίξει"
Γι'αυτό διάβαζε πολύ, να πάρεις το πτυχίο
Πανεπιστήμιο να ζήσεις "μεγαλείο"
Όταν αποφοίτησεις, στείλε τις αιτήσεις
Να σε υποδεχτούν θερμά, μέσα σε επιχειρήσεις
Το κεφάλι μην τολμήσεις, ψηλά να το σηκώσεις
Εσύ κάνε υπομονή, ακόμη λείπουν οι γνώσεις
Η εμπειρία θα έρθει, οτάν εσύ την έχεις
Η θέση θα σ'ανήκει, μα στο σπίτι βλέπω τρέχεις
Περιμένεις παιδί, και άδειες ζητάς
Λυπάμαι μα δε βγαίνει, θα φύγεις από μας
Η δουλειά σου είναι το σπίτι, οικογένεια πλέον έχεις
Και ποιος θα μαγειρέψει, όλο βόλτες εσύ βγαίνεις
Εγώ κάνω δυο δουλειές, για να μας συντηρήσω
Ψίχουλα μου δίνουν, και γω πως να συνεχίσω
Σκέφτομαι να φύγουμε, να πάμε μακριά
Το μέλλον μας θα λάμψει, έτσι μου είπε η γιαγιά
Όπα κάτσε, ας το δούμε λογικά
Είναι το μέλλον τα παιδιά, και μας το λένε από μικρά
Τι θ' αφήσουν σε αυτά, αυτοί που βάζουνε φωτιά
Θερμοκρασία ανεβαίνει, τ'οξυγόνο ολό στερεύει
Σφίγγει ο κλοιός, η φυγή μας δυσκολεύει
Μας βάλαν σε δωμάτιο που δεν έχει καν παράθυρα
Ο ήλιος δε μας φτάνει, μας πνιγούνε στα άδυτα
Χαμένο το κλειδί μα ο νους μας στην απόδραση
Θα φύγουμε απ'την κόλαση, το είδα σε μια όαση
Μας μάθαν από τόσο δα, πώς να βγάζουμε λεφτά
Ο κόσμος μας κινείται, μόνο γύρω απ'αυτά
Πτυχίο να λένε, καλά λόγια για εσένα
Το μέλλον καθορίζουν, χαρτια που είναι τυπωμένα
Άμα τα χεις, ανήκεις στους αρεστούς
Σκηνοθέτες, ιερείς, πιλότους, ηθοποιούς
Όταν βλέπω κάτι τέτοιους, το ίδιο πράγμα εύχομαι
Μη γίνω σαν κι αυτούς, μονό που υπάρχουν ντρέπομαι
Πράγματα μικρά, κάνουν τη διαφορά
Χρήμα και λούσα κάνουν το μέσα να πεινά
Εσείς που όλοι τα βγάλατε, γεμίσατε τσουβάλια
Ευδαιμονία άμα βρείτε, θα την βλέπετε με κυάλια
Χαρακτήρα φτιάξτε, εκεί είναι το θέμα
Μόνο εσάς γουστάρετε, μην απορείς για εμένα
Κι αν ρωτήσουνε τι γίνηκα, ή αν είμαι καλά
"Περήφανος για μένα", και το πάλεψα σκληρά
Ας μάθουνε στη γειτονιά, πως έγινα καλό παιδί
Χρήματα δε βγάζω, δε μου καίγεται καρφί
Βοηθάω τον πλησίον, το κάνω με την καρδιά μου
Αντάλλαγμα δεν θέλω, έτσι θα μάθω τα παιδιά μου
Το μέλλον είναι τα παιδιά και το γνωρίζω αυτό καλά
Τι θα αφήσω σε αυτά, έχω σβήσει τη φωτιά
Θερμοκρασία εδώ έπεσε, τ'οξυγόνο μας δε στέρεψε
Η σκέψη για φυγή, δεν υπάρχει πάει πέρασε
Μας βάλαν σε δωμάτιο που δεν είχε καν παράθυρα
Ήλιος εκεί δεν έφτανε, μας πνίγανε στα άδυτα
Βρήκαμε το κλειδί και κάναμε απόδραση
Φύγαμε απ'την κόλαση, τώρα ζούμε μες στην όαση