Οι στάλες από τα σύννεφα σχηματίζουνε εικόνες
Μαζί με αναμνήσεις από κάποιους δύσκολους χειμώνες
Είναι κι αυτές οι νύχτες, πάλι μοιάζουνε με αιώνες
Έτσι μάλλον νιώθουν οι ψυχές, όταν νιώθουνε μόνες
Μένω να μου λείπεις μα αυτό συνήθισα
Συνέχισα, ξενύχτησα, διασκέδασα, θυμάμαι, ψεύτικα γέλασα
Αλήτεψα με φίλους κάποτε, άσχημα μέθυσα
Σ' έψαξα παντού, μα πάλι πουθενά δεν έφτασα
Ό, τι και να γίνει, καμία δε θα σε σβήσει από την ψυχή μου
Ό, τι και να κάνω, όπου και να πάω, πάντα θα σε 'χω μαζί μου
Στις νότες που θα παίζω και στους στίχους που θα σκέφτομαι
Σ' εκείνα τα κομμάτια που πάλι από σένα θα τα εμπνέομαι
Με κάλπικες αγάπες, κάποτε νόμιζα ότι σε ξέχασα
Μα όσο ήθελα εσένα, ποτέ μου καμία δε θέλησα
Μα αυτό που με πληγώνει, είναι αυτά που μαζί σου έζησα
Να τ 'αγαπώ και να τα μισώ, μαζί ποτέ μου δεν έπαψα
Τι έχω πάθει και η μουσική μου βγαίνει λυπημένη
Ήταν αγάπη, μα είσαι πια για μένα μια ξένη
Δεν έχω μάθει και ίσως τελικά αυτό να φταίει
Τα ίδια λάθη και μια σιωπή συνέχεια να μου λέει
Τι έχω πάθει και η μουσική μου βγαίνει λυπημένη
Ήταν αγάπη, μα είσαι πια για μένα μια ξένη
Δεν έχω μάθει και ίσως τελικά αυτό να φταίει
Τα ίδια λάθη και μια σιωπή συνέχεια να μου λέει
Ακόμα σε σκέφτομαι
Τις νύχτες που έρχονται
Θυμάμαι, λυπάμαι, πονώ
Να γύρναγες εύχομαι
Ακόμα σε σκέφτομαι
Τις νύχτες που έρχονται
Θυμάμαι, λυπάμαι, πονώ
Να γύρναγες, εύχομαι
Ακόμα κάποιες νύχτες δεν το αποφεύγω και πάλι σε σκέφτομαι
Ακόμα σε αγαπάω τόσο πολύ, που με κάνει να με σιχαίνομαι
Ακόμη δεν το καταλαβαίνω, γιατί ακόμα να το ανέχομαι
Στη σκέψη μου να σ' έχω κάθε τόσο, να σ' υποδέχομαι
Ακόμα δε γίνεται από την ψυχή μου να σε σβήσω
Γιατί να είναι τόσο δύσκολο πίσω, για πάντα πλέον, αν σε αφήσω?
Ακόμα δε γίνεται, σε κάποια άλλη πάλι την ψυχή μου ν' ανοίξω
Σε ποια να μιλήσω και τι να ζητήσω, αφού σ' ό, τι κάνω, είσαι από πίσω;
Με στίχους θα σου μιλήσω, με ανάγκασες να σε αφήσω
Ποτέ σου δεν έκανες πίσω, λες και ήθελες να σε μισήσω
Η αγάπη να γίνεται μίσος, όλοι το νιώσαμε κάποτε
Μήπως είναι μύθος με ανάλογο στυλ και ύφος, ίσως
Ό, τι και να έγινε, όμως εγώ ποτέ μου δε σε μίσησα, πριγκίπισσα
Ίσως να φταίω και εγώ, που κάποτε λύγισα
Σε ύμνησα και το ότι εγώ αγάπησα, το τίμησα
Σαν ευχή το φύλαξα μέσα μου βαθιά και το εκτίμησα
Τι έχω πάθει και η μουσική μου βγαίνει λυπημένη
Ήταν αγάπη, μα είσαι πια για μένα μια ξένη
Δεν έχω μάθει και ίσως τελικά αυτό να φταίει
Τα ίδια λάθη και μια σιωπή συνέχεια να μου λέει
Τι έχω πάθει και η μουσική μου βγαίνει λυπημένη
Ήταν αγάπη, μα είσαι πια για μένα μια ξένη
Δεν έχω μάθει και ίσως τελικά αυτό να φταίει
Τα ίδια λάθη και μια σιωπή συνέχεια να μου λέει
Ακόμα σε σκέφτομαι
Τις νύχτες που έρχονται
Θυμάμαι, λυπάμαι, πονώ
Να γύρναγες εύχομαι
Ακόμα σε σκέφτομαι
Τις νύχτες που έρχονται
Θυμάμαι, λυπάμαι, πονώ
Να γύρναγες, εύχομαι