Είμαι από εκείνα τα παιδιά μ' έναν διαφορετικό τρόπο μεγαλωμένο
Κοντά σε ανθρώπους που έλεγαν άσχημα λόγια για ξύλο και πέτρες
Τα σπασμένα μας κόκκαλα, λιγότερο πονάνε από τα ονόματα που πήραμε
Και όλα μας τα φώναξαν
Έτσι μεγαλώσαμε εμείς
Πιστεύοντας πως ποτέ κανείς δεν θα μας ερωτευόταν
Πως θα κρυβόμασταν για πάντα μόνοι
Πως δεν θα συναντήσουμε ποτέ κανέναν να μοιραστούμε κάποιο πρωινό
Έτσι, σ' ένα υγρό υπόγειο από τα δάκρυα και τους φόβους μας
Προσπαθήσαμε ν' αδειάσουμε τόσο τους εαυτούς μας
Όταν μας χτυπήσουν πάλι, να μη νιώσουμε τίποτα
Λες και δεν υπάρχει άλλος τρόπος
Υπάρχει
Ήταν οκτώ χρονών όταν την πρώτη μέρα της τρίτης τάξης την είπαν άσχημη
Μας πήγαν στο τελευταίο θρανίο
Έτσι είπαν πως θα σταματήσουν τα φτυσίματα, ψέματα
Οι αίθουσες ήταν πεδίο μάχης
Όπου μέρα με τη μέρα χάναμε τη δύναμή μας
Μέναμε μέσα γιατί έξω ήταν χειρότερα
Έξω θα έπρεπε να είμαστε και να ματώνουμε τα γόνατά και τους αγκώνες μας
Όχι την ψύχη μας
Αλλά θέλω να τους πω πως όλα αυτά απλά συντρίμμιαθα είναι
Όταν τελικά αποφασίσουμε να σπάσουμε όλα όσα πιστέψαμε πως είχαμε γίνει
Γι' αυτό σου λέω, αν δεν μπορείς να δεις τίποτα όμορφο για εσένα
Έναν καλύτερο καθρέφτη πάρε
Λίγο πιο κοντά, λίγο πιο επίμονα κοίτα επειδή υπάρχει κάτι μέσα σου
Αυτό που σ' έκανε να προσπαθείς να συνεχίσεις
Έστω κι αν σου είπαν να εγκαταλείψεις
Με γύψο κάλυψες τη σπασμένη καρδιά σου κι έγραψες πάνω του
Έκαναν λάθος
Ίσως δεν ήσουν σε ομάδα ή κλίκα
Ίσως η τελευταία επιλογή να γινόσουν για μπάσκετ ή κάτι άλλο
Ίσως να είχες μώλωπες και σπασμένα δόντια
Να δείξεις και να πεις αλλά ποτέ δεν είπες
Πρέπει να το πιστέψεις
Έκαναν λάθος
Πρέπει να έκαναν λάθος
Γιατί πώς αλλιώς θα ήμασταν ακόμα εδώ;
Μεγαλώσαμε
Δεν κλαίμε και αγαπήσαμε να ζούμε με το διαφορετικό
Γιατί βλέπουμε τους εαυτούς μας μέσα σε αυτό
Προερχόμαστε από μια ρίζα φυτεμένη στην πεποίθηση ότι δεν είμαστε ό,τι μας αποκάλεσαν
Κι αν με κάποιο τρόπο είμαστε
Μην ανησυχείτε, θα αποδείξουμε το αντίθετο
Τελειώσαμε τελικά την τάξη, τα καταφέραμε
Οι ξεθωριασμένες εικόνες που φώναζαν ονόματα
Δεν θα με βλάψουν ποτέ
Φυσικά κι έκαναν λάθος
Η ζωή μας θα είναι συνεχώς μια πράξη ισορροπίας
Που θα έχει λιγότερο να κάνει με τον πόνο
Και περισσότερο με την ομορφιά