Perdín a vista querida,
Apagouse a miña vela;
Para min sempre é de noite
¡Vaiame a Madalena!
Perdín a vista querida,
A prenda que mais valía;
Non me queda que perder
Astra que perda a vida.
Vou ganando o meu panciño
Facendo mofa de min;
As miñas bágoas por viño
Miña dor por violín.
Veñan señores e escoiten
Farei que esquezas as bágoas
Que eu sei os cantos mellores
E as historias mais estranas.
Como sin saber qué como
E astra non son reparado
Que a miña fame non compre
Distingui-lo bon do malo.
Morrerei calquera noite
Cá miña noite mais crara;
Cecais no cumio dun monte
Os corvos faranme a cama.