Vriendschap is moeilijk, vriendschap is het hoogste wat er is.
De weinige vrienden die ik had, waren kunstenaar, net zo als ik.
We noemden ons de Ploeg, een bonte verzameling van kunstenaars.
We kozen kleuren en vormen die pasten bij onze eigen aard.
Weg met de kou, weg met de huiver.
De aarde heeft lang genoeg gesluimerd onder haar dorre korst.
Wij zijn de Ploeg en hebben een grote dorst.
We zijn de schilders van de Ploeg, we woelen de aarde om.
We trekken nieuwe voren in het land onder de Groningse zon.
We gingen samen schilderen in de open Groningse lucht.
De kleuren waren fol en vel net als ons levensgevoel.
Het geel van het koren en het koolzaad, het paars van de aarde.
Het groen van de bietenakkers, het baksteenrood van de boerderijen.
Weg met de kou, weg met de huiver.
De aarde heeft lang genoeg gesluimerd onder haar dorre korst.
Wij zijn de Ploeg en hebben een grote dorst.
We zijn de schilders van de Ploeg, we woelen de aarde om.
We trekken nieuwe voren in het land onder de Groningse zon.
Details waren niet belangrijk, de beleving was hoofdzaak.
Het ongecompliceerde en de spontanïteit een noodzaak.
Een jaar lang hadden we een eigen huis boven mijn drukkerij.
We noemden het de 'salon rouge', een roodgeverfde hel.
Weg met de kou, weg met de huiver.
De aarde heeft lang genoeg gesluimerd onder haar dorre korst.
Wij zijn de Ploeg en hebben een grote dorst.
We zijn de schilders van de Ploeg, we woelen de aarde om.
We trekken nieuwe voren in het land onder de Groningse zon.