In mijn hart was een hele kleine plek,
Een hele kleine plek voor jou
Maar die plek werd een vlek in mijn hoofd in mijn hersenen
Mijn schedel, bont en blauw
Het leven is een donker bos, vol afschuw en venijn
Maar op de berg laat ik jouw rolstoel los en je valt
Je valt, je valt... diep in de ravijn
Elke dag opnieuw dat vreselijk gesprek,
Dat vreselijk gesprek met jou
Daaruit ontdek ik zaken die ik liever niet ontdek
En bovendien verborgen hield voor jou
Jij trilt nu als een espenblad, beducht voor mijn vilein
De wegen zijn gevaarlijk glad en je valt
Je valt, je valt... diep in de ravijn
Diep in de ravijn
Diep in de...
Diep in de...
Diep in de ravijn
Diep in de ravijn
Diep in de ravijn
Diep in de...
Diep in de...
Diep in de ravijn
Diep in de ravijn