'K Heb liever geen verfbommenverf op m'n prada
Tieneranarchisten, larpen, polder-intifada
'K Neem 't ze niet kwalijk, ze verwerken een trauma
Maar ondertussen zit ik met die kolder in m'n aura
Wat ze willen blijft gissen, ze dm-de mij gister
En ik zag ze weer vandaag, alweer een doodsbedreiging binnen
En de dag moet nog beginnen, 'k was niet eens uit m'n pyjama
En wou jouw liefde dus
Ik vond het kaartje in m'n brievenbus, briefie van m'n lieve zus
Meestal ben ik druk, dus meestal schrijf ik niet terug
Meestal wil ik 't wel doen, maar als ik dat vergeet
Ik hou van je, dikke kus
Dit gaat afgezaagd klinken, daar ben ik me van bewust
Maar houden van een ander is hard werk, en een klus
Het is onbetaald en zwaar, en kut
En toch is het 't waard
Ik zie, de algoritmes toveren de fans op tot cynicus
Een zelfvoedende cyclus van haat, het is een ziekte, het is de K
En als je eenmaal gaat, dan kun je niet terug
Je klimt niet uit het diepe, als je je niet kan verdiepen in mekaar
En ik kan er over praten, maar ik ben er zelf matig tot in staat
Ik schrijf m'n eigen mythe, maar begrijp ook dat ik nietig ben
En tegelijkertijd de focking koning van de wereld
Soms denk ik aan iets nieuws, maar dan blijk 't nogal wiedes
Soms voel ik me bedrieger, dan weer groter dan de Beatles
'K Bedoel: het kan verkeren, maar 'k verleer nooit 't gepieker
Dus bij elke grote show voel ik me toch een piecie Icarus
Verfbommenverf
Kom op, het is niet erg
Als ik het echt niet eens ben met mezelf
Dan gooi ik verfbommenverf