Den Bompa ... diên ouwen Bompa Allé wa vangde d'r mè aan Den Bompa ... diên ouwen Bompa Lot diê gerust z'n gange gaan Want in z'n binneste ... denkt 'm gedome Ge kunt 'r allemaal ... is achter kome Den Bompa ... diên ouwen Bompa Diê hee balange nog ... ni afgedaan Hij is er twee-en-zeevtig en allank gepensioneerd Mor niemand zou da zegge hij is altad gesoigneerd En hij was vreuger ba den troep ne kolonel Dattem z'n eige ni lot doen, da begrepte wel Hij wet a alles beter tot verdriet van alleman Surtout van de famille . die krijge d'r iet van Die zegge Bompa lief, kom doe nà ni zo maf En zet die plaat van Sambr' et Meus', nà eindelijk is af Het vrouwke van den oudste zoon hee feitlijk éne wens Den Bompa nor nen home dan krij ze later al z'n cens Mor Bompa zee: mor kind waar holde da nà uit Over me lijk wa denkte na, ik gon me kot ni uit Na diên hoop gezever trok 'm ba de joengste-n-in D'r was 't ook giêne vette, en al van in 't begin En toen ze vroege Pa . wa wilde astemblief Dan zee 'm 'k woon het liefste ba, menne kleinzoon en ze lief En ba da d'hiêl joenk koppel wazzet ook gin koek en ei Want Bompa diê zat overal mè zijnen bebbel bij En toen 'm smoorverliefd wier op 'n joenge weef Vroeg alleman zich af waar hij, mè zijn gedachte bleef Mor 't feesje is ni deurgegon, hij zat in de puree Toen zee de kleinzoon: Bompa ... we krijge nen bébé En Bompa lief zee toen: och joenge gîene schrik Wie veur dîe kleine zal zorge ... awel da zennekik