Selam getirdim size
Kaybettiğimiz dünyadan
Orada insan pür mana
Acaba kaçımız hür hala
Yaşıyoruz sahte bir hülyada
Yine de bir gün bitecek uykular
Çıkacak ruhlar kuytudan
Sıyrılıp bütün bu kurgudan
Tamamlanacak eksik vurgular
O gün gelene dek
Bugün kaybolmuş gibi görünür verilen emek
Bu bitmeyen bir cenk
Elemeye devam eder hayat denilen elek
Ben dik durdum
Kaybedişlerim ardımda hatırımda
Sıra yeni umutlar yeşertmekte
Ve yaşatabilmek sadrımda
Ecdada nefer, yaratana kul ol
Yaraları sar garibana yar ol
Var ol kalben, bura aslen
Kara mahzen esir ol bunu göremezsen
Gel gör yen, ama yem olma
Kılıcını iyi bile, bile bile nefsine
Olan harbine kör kalma, paslanma
Yara al, yarasıza yaslanma
Çivisiz dünya eseri beşerin
Beşerin görevi, çakmak çiviyi
Çakamaz çiviyi ki yoktur çekici
Çekip almalı geri kalmadan eli
Empati denizini kurutup
Çölde bir damlaya muhtaç bedevilerin
Hasedine sarılıp, kibrini kuşanıp
Tahribata sebep olmak emeli
O erler gönül fezasındalar
Toprakta sürünme ezasındalar
Sizce de vakti gelmedi mi dirilişin artık
Hülyaları fazla şımarttık
Kükremiş sel gibiydik
Nasıl da damlalara karıştık
Nedir bu esfeli safilin halimiz böyle
Bizler ki insan ile beşer arasındaki en yegane farktık
O erlerin izinde
Oturabilsem dizin dibinde
Belki de günün birinde
Yazılır adım defterlerinde
Bugünün muhabbetini başkalarına kaptırdık
Yarını yar edebilmek için geçmişe sevdalandık
Sözlerim enkaz altında
Anılar hep benim aklımda
Terler dökülürken alnımdan
Şimşekler çakar yaşananlara
Gördüm ettim tecrübe dünyayı
İnsanları boş beleş sevdaları
Yaşayanlar için evren yarıldı
Bilseydi yapar mıydı yanlışları
Ah dünya neylerse kadirsin
Hepimizin içindeki fanisin
Bedenden ayrılmaz ruhlarla
Kefenin cebine aitsin
Bunu bil bunu bil hareket et
Kurtuluş yolu sana da açık elbet
Kaçanlar ancak sürünecek
Nefer Anka gibi yükselecek
O erler gönül fezasındalar
Toprakta sürünme ezasındalar
O erler gönül fezasındalar
Toprakta sürünme ezasındalar