Trouxen augamel para agasallarte E senteime na escada á agarda. Non chegabas nunca E cansaba. Cosín cun fío os pensamentos todos E abrín a porta. Saín. Fun por tras de min Deixando as pegadas no chan E se tantas voltas viaxo De nervio aprisionado Se xiro terras e metais Lenzos abertos entrelazados Se escandalizo o interior Derroto peixes, lubinas, caranguexos é que teño o corazón de auga derretida Desbordando vasos e piscinas E veñen as augas zoando Coma corsarios dos mares da palabra.