Atli sendi
ár til Gunnars
Kunnan segg að ríða,
Knéfröðr var sá heitinn;
Að görðum kom hann Gjúka
Ok að Gunnars höllu,
Bekkjum aringreypum
Ok að bjóri svásum
Drukku þar dróttmegir
En dyljendr þögðu—
Vín ívalhöllu,
Reiði sáz þeir Húna;
Kallaði þá Knéfröðr
Kaldri röddu,
Seggr inn suðræni
Sat hann ábekk hám
Atli mik hingað sendi
Ríða örindi,
Mar inum mélgreypa,
Myrkvið inn ókunna
Að biðja yðr, Gunnarr,
Að ið ábekk kæmið
Með hjálmum aringreypum
Að sækja heim Atla
Skjöldu kneguð þar velja
Ok skafna aska,
Hjálma gullroðna
Ok Húna mengi,
Silfrgyllt söðulklæði,
Serki valrauða,
Dafar, darraða,
Drösla mélgreypa
Völl léz ykkr ok myndu gefa
Víðrar Gnitaheiðar
Af geiri gjallanda
Ok af gylltum stöfnum,
Stórar meiðmar
Ok staði Danpar,
Hrís það ið mæra
Er meðr Myrkvið kalla