Æ har en venn som søng
Ho hete Rim
Du glem ikkje den stemmen
Har du hørt den
Den høres ut som tusen år
Og som en grønn arabisk vår
Ho har et lite hus i Nazareth
Oliventrær og aprikos i hagen
Der ongan hennes leke fritt
Ho Rim har invitert mæ dit
Ho Rim e tapper
Det e ikkje æ
Den kroppen hennes slåss
Mot okkupanta
De stanses ikkje av en sang
Ho slår tebake gang på gang
Ho Rim e ikkje den som legg sæ ned
Ho naviger mot lyset ikkje bunnen
Ho trur ikkje nødvendigvis på fred
Hvis ho må snakke makta etter munnen
Nu søng ho ikkje meir
Ho går på gift
Og krigen tar musikken i en stemme
Og instrumentet e forlatt
Og alle tusen og en natt
Æ har en venn som sang
Ho hete Rim
Du glem ikkje den stemmen
Har du hørt den
Den hørtes ut som tusen år
Og som en grønn arabisk vår