Andreas hain e spællemainn Og håpløs gammaldags. Eit trækkspæll med ein utætt bælg E kjæledæggå hains. Dæ e slitnt ætte lange år E fuillt tå hakk å sår Eit minne om et gammalt sagn Så hain ha gjett dæ navn. Og ho Maja leka ut ein låt Ein rå sak i firdels takt Ho Maja gjer sett bæste a Det spællemainn vell ha. Nån gang bi hain andreas Heilt borte og førsvinn. Det e nå som grev i haue hains Og prøva å slæpp inn. Når gærnskapen tar overhåinn Og auan bjynn å skin, Ho maja sett i fange hains Og byr opp tell ein dains Og ho Maja leka ut ein låt Ein rå sak i firdels takt Ho Maja gjer sett bæste å Spællemainn tar. Kjære Maaja Kjære Maaaja Kjære Maaaja Kjære Maaaja Andreas hain har draget, Nysgjerigheta rår Aille sammen lura på det ingen a dæm veit Førr når dæm spør korhæn ho har fått navne sett ifrå Då røkk hain te, tar spælle me, og pakkæ ned å går Og ho Maja leka ut ein låt Ein rå sak i firdel takt Ho Maja gjer sett bæste å Spællemann tar Og ho Maja leka ut ein låt Ein rå sak i firdel takt Ho Maja gjer sett bæste når Spællemann klæm ho hardt