Snøen dale ner, bleige og kalle Ein snøball suse av sted og lande midt i ein skalle Hoff det blei uver og snø gitt, me må aldri ta det fina vere for gitt Nå rase det ifrå tage, nå sklie gamle dame, å vintaren e ikkje bare, bare! ♪ Henrik han e på arbeid, han va slettes ikkje forberedt på det her Då han kjørte heimantíifrå i dagmåres va dar bare vei å oppholdsver Nå dale snøen ner bleige, store krystalla alt e farga kvitt og veien den e vekk Bilen te Henrik stenne utforbi med fire sletne sommardekk! ♪ Men når klokko bli tri så må han heim, akkorat så alle andre Henrik må heim før middagen bli kalde, så han tege sjansen og kjøre av sted, Men i ein av de vonde bakkane bli han ståanse bilen bare spinne og spinne. Han rygge tebage for å få litt fart, men det forsøge du det konne han bare spart. ♪ Så Henrik må gå den siste beden, og den e ganske lange i seilarsko Og ein tynne anorakk han tenke: Nå bli middagen kalde Han bli blaude i frå topp te tå og heilt inn te sitt goda skinn Og bilen stenne igjen der i gryfto og sjøna ingenting ♪ Henrik he ei gode kåna det e det ikkje alltid han kjeme på så middagen E slettes ikkje kalde, nei langt, langt der ifrå Å hu finne fram torre klea og et digart ollteppe då finne Henrik fram smile og så ede han seg stappmette. ♪ Ude dale snøen ner, og bilen der i gryfto e dar snart ingen så ser - det sista Henrik konne tenkt seg va å gå ud så han sovne hellar på sofaen når middagen e slukt Og dar bli mørkt utforbi og plutselig he klokko passert langt øve leggetid Henrik ligge i armane på kåno og drømme at vintaren e forbi. E forbi.