Eg savne den gamle sofaen så ikkje var særlig goe å sidda i Litt for store for romme og fargen var forferdelig Så vidt me fekk an inn døro, me gadd ikkje skru an heilt ifrå kverandre Låntan av tante, hu fekk an aldri tebage Eg savner Tordis og Gustav med hunden som aldri hadde sitt et halsbånd De gikk tur kver kveld uansett ver, alltid hånd i hånd Eg likte de godt, de ga meg noge å tru på Av og te ser eg snurten av de men eg ane ikkje kå de helde på med nå Eg savner Odus og Flaud og planane me la Eg savne alt det eg hadde og alt så eg va Savne hus med sprukne vegge, og golv så knirke Savne å sidda i lag og bare le, ikkje tenka så langt frammøve Eg savne bilen me hadde, den me ikkje konne stola heilt på Måtte sjekke alt godt før kver tur og det var humpa i veien juss og nå Men me kom okke fram, det var ikkje den plass me ikkje va Til slutt gikk alt i mask, det svarde seg ikkje å reparera Må la det ligga, ta min hatt og komma meg av sted Kan ikkje bare stå å gnura på det gamla mens det nye skjer Eg ser meg nok tebage mellom slagane Og håpe dar e ein trygga plass te alle de goe minnane Og håpe dar e ein trygga plass te alle de goe minnane