Łeb roztrzaskała gałąź zbłądzona
Z wierzby wyrwana burzy żądaniem
Tam gdzie o brzasku tańczyły promienie
Pod powiekami krew się rozlała
Patrzy się otchłań jak juchę swą zbieram
W przestworza pluję zębów próchnami
Kurewskie życie kipi szalenie
W trawie zalegnę, nic już nie zmienię!
♪
Wtem się pode mną brzuch ziemi otwiera
I wpadam w pustego globu otchłanie
I już nie będę na powierzchni
Żywota wiódł pomiędzy karłami
Lecz w brzuchu ziemi, do końca wszechświata
Żył będę z olbrzymami