Adım umut, sanat var oldu yaram Elimde kalem melodiler yanar Öyle olsun adım ah almak tamam Kayboldu zaman, iyi misin demediler bana Eminim iyidir umut, ama bir yanı buruk Ama bir yanı kırık... Her gece, giryanı sızı Zaten anlamıyolar bizi bak sayfalarım doldu Sigara dumanını kırk geçe doğdum Bilemiyorum artık ne istediğimi Ki istediğim şeyin beni bildiğini Direniyorum artık Gitmediğimiz o evin içinden yazıyorum lan anla Nasıl hissettirir yolun sonunda sanmak Ve bitebilir uçurumda güllerin hepsi Aslında istizan istemiyorum zaten İlkel kalabalıklarla tüm kavgam Gözünü dört duvara açmak Dört duvardan kaçmak Böyle kente iyilik olur kör dumanlar saçmak Yeri gelince pek tabii ki sönmek anlamıyla Yeri gelince pek tabii ki ölmek adabıyla Gözünü dört duvara açmak Dört duvardan kaçmak Böyle kente iyilik olur kör dumanlar saçmak Yeri gelince pek tabii ki sönmek anlamıyla Yeri gelince pek tabii ki ölmek adabıyla Ateşe attım ay'ın karanlık yüzünü İnce beyaz bir kemik gibi Ölü şiirler okudu Kaloriferde ölü sinekler dinledi onu Bitmedi şarkısı Ve gelmedi sonu Tanımladı sonsuzu, kapattım kulaklarımı Solumdan geçti o vakit Çünkü bitmedi sözü Heyecandan kalktı yerinden Hikaye deniz kızı Yorudu çöktü oraya Üstünde mezar tozu Ağladı, koktu menekşe Döküldü kaktüs Gölgesinden korktu tövbe etti berduş Tövbesinden korktu gölge etti berduş Yağmura kalmadı kalkıp gitti sonra Sonra yarama düştü ilk cemre Dilime düştü ilk küfrüm Dilimden anlar mısın Bu bi' rüya olsa çoktan unuturdum Uykusuzluktan ağladım günlerce Gözünü dört duvara açmak Dört duvardan kaçmak Böyle kente iyilik olur kör dumanlar saçmak Yeri gelince pek tabii ki sönmek anlamıyla Yeri gelince pek tabii ki ölmek adabıyla Gözünü dört duvara açmak Dört duvardan kaçmak Böyle kente iyilik olur kör dumanlar saçmak Yeri gelince pek tabii ki sönmek anlamıyla Yeri gelince pek tabii ki ölmek adabıyla