Kadınım
Yüzüne dökülen saçlarını
Parmaklarımla omzuna yatırmayı sevdim
Titreyen ellerini avuçlarımda ısıtmayı
Gözlerinde boğulmadan hayale dalmayı sevdim
Deli gibi özleyen bi' adam ne kadar unutabilmişse sevdiği kadını
O kadar vazgeçebildim ben de senden
O kadar söyleyebiliyo' dilim
Yüreğim mi? Yüreğimi hiç sorma, o sensiz hep üşüyo'
Hayalin kırılmış bi' düş şimdilerde, hep aklıma düşüyo'
Aynı yolda yürümüyoruz artık seninle
Birlikte kurduğumuz hayalleri başka birileriyle yaşıyoruz
Ve biz başka şehrin sabahında
Her sabah yanı başımızda belki de hiç tanımadığımız bi' bedene sarılarak uyanıyoruz
İrkiliyoruz sonra, sarılarak üşümenin tadı yakıyo' canımızı
Ama unutma, alışmaya da mecburuz
"Öldüm", demeyle ölemiyoruz
Yaralandıkça her şeye rağmen yaşıyoruz
Aldığımız bütün yaralarımızla...
Dedim ya, çok abarttım seni sevmeyi
Çok üzüldüm, kırıldım, yıprandım
"Gel" dedim sana, "Yine sev"
Tekrâr yeşersin istedim umutlarım
Yeniden hayata bağlanayım
Ve seni kaybetmenin endişesini bile yeniden taşımaya hazırdım ulan
Ama olmayınca olmuyo' işte
Göz ağlamaya karar verdiğinde
Göz kapaklarını kapatmak nafile
Sızıyo' yaşların, tutamıyo'sun
Sen de tutama, tut ama avuçlarınla
Yattığın yatak kuş tüyünden de olsa
Benim ellerim havadayken
Senin için rahat etmeyecek ulan asla
Ben de alışacağım elbet
Diyeceğim o ki, benden aldığın huzuru başkasında kaybet