Maðurin og lívið sita og deila eina øl
Samdir játta teir allar sínar illgerðir
Maðurin stólar ikki reiðiliga lívinum
Og lívið heldur, at maðurin fer at gera av við seg
Maðurin og lívið
Maðurin fortelur, hvussu hann beindi fyri familjuni
Og Lívið hyggur, sum um tað ikki trýr honum
Og heldur, at hann lýgur
Maðurin og lívið, teir eru bumsarnir á heimsins trom
Teir, sum royna at flenna
Eðan teir ganga við kroniskari gron
Maðurin og lívið
Giraffurin er maðurin við tí langa hálsinum
Strussurin er maðurin við høvdinum undir sandinum
Lívið leggur til merkis, at maðurin tykist ópálítiligur
Leggur høvdið á blot, og varnast hvussu heitt, tað er
Maðurin hyggur upp á lívið og sær, hvussu sveittin heglar av
Hugsar við sær sjálvum, at nú er tað úti við mær
Maðurin og livið
Tekur gaffilin upp frá borðinum og ripar hann inn í síðuna
Hvøkkur leyp á meg, og tað var tí, eg gjørdi tað
Heldur tú enn eg!
Maðurin og lívið eru paradan til heimsins enda
Teir eru tann seina tíðin, sum bíðar til okkurt fer at henda
Maðurin og lívið
Giraffurin er maðurin við tí langa hálsinum
Strussurin er maðurin við høvdinum undir sandinum