นาฬิกาใช้ดูเวลา
แต่ในบางคนต้องทนกับมัน
เฝ้ามองเวลาที่มีต่อลมหายใจทุกวินาที
เพราะโลกความจริงไม่อิงนิยาย
มึงเกิดเป็นเด็กมึงเจ็บและตาย ฮู ฮู้
นาฬิกาใช้ดูเวลา
แต่ในบางคนต้องทนกับมัน
เฝ้ามองเวลาที่มีต่อลมหายใจทุกวินาที
เพราะโลกความจริงไม่อิงนิยาย
มึงเกิดเป็นเด็ก มึงเจ็บและตาย
ท่ามกลางผู้คนดี ๆ
แต่ลมหายใจมึงกลับไม่มี
นอนทิ้งร่างอยู่บนเตียง
ในช่องว่างข้างเคียง
ยังมีเครื่องช่วยหายใจ
ครอบครัวหนึ่ง หนึ่งชีวิตกำลังตาย
รอบตัวใจสลาย คนสำคัญต้องหายไป
มันก็ไม่ได้พูด ไม่ได้พูดจากลา
บ้างก็เสียศรัทธา บ้างก็ยังเสียใจ
ความสูญเสียมันจึงมีราคา
ไม่มีวันกลับมา ไม่ได้ยินเสียงใคร
นับวันเวลาจากจังหวะชีพจร
รอคอยนับถอยหลัง ความสาหัสที่ประคอง
ความตายมันยังไม่ได้มีการชะลอ
ไม่ประสีประสา ไม่ประนีประนอม
เพราะทั้งชีวิตนี้มึงเกิดมาเพื่อตาย
แต่ควรเลือกทบทวนว่ามึงเกิดมาเพื่อใคร
นาฬิกาไม่ได้สร้างมาเพื่อตายในนาที
ชีวิตมึงมีสิทธิ์คิดว่าเกิดมาเพื่ออะไร
นาฬิกาใช้ดูเวลา
แต่ในบางคนต้องทนกับมัน
เฝ้ามองเวลาที่มีต่อลมหายใจทุกวินาที
เพราะโลกความจริงไม่อิงนิยาย
มึงเกิดเป็นเด็ก มึงเจ็บและตาย
ท่ามกลางผู้คนดี ๆ
แต่ลมหายใจมึงกลับไม่มี
นาฬิกาใช้ดูเวลา
แต่ในบางคนต้องทนกับมัน
เฝ้ามองเวลาที่มีต่อลมหายใจทุกวินาที
เพราะโลกความจริงไม่อิงนิยาย
มึงเกิดเป็นเด็ก มึงเจ็บและตาย
ท่ามกลางผู้คนดี ๆ
แต่ลมหายใจมึงกลับไม่มี
ฮู้ ฮู ฮู ฮู้
โอ๊ย ทั้งที่โดนปลูกฝังมาตั้งแต่เด็ก
ว่ามีเกิดมีแก่มีเจ็บมีตาย
ทั้งที่เข้าใจแต่ก็ยังปฏิเสธ
ฉันต้องหวังพึ่งเทพพึ่งหมอพึ่งใคร
ให้ลมหายใจคงยังมี
ให้ชีพจรคงยังเดิน
ได้โปรดเถอะมันยังเร็วเกินไป
กลับมาก่อนได้ไหม
อยากให้เป็นอย่างเดิม
ในขณะเดียวกันที่เราเฝ้าภาวนา
แต่ว่าเข็มนาฬิกามันไม่เคยหยุดวิ่ง
แต่ว่าทั้งหมดนี้มันคงสวนทางกัน
อยู่กับร่างกายเธอที่มันกำลังหยุดนิ่ง
ยังมีคนอีกมากมายที่มันสมควรตาย (ฮู)
จะว่าไปก็ควรจะเป็นกู (ฮู)
สุดท้ายคนเราเกิดมาก็เพื่อตาย (ฮู)
ร่างแหลกสลายเป็นฝุ่นก็เห็นอยู่ (ฮู)
นาฬิกาใช้ดูเวลา (ฮู้)
แต่ในบางคนต้องทนกับมัน
เฝ้ามองเวลาที่มีต่อลมหายใจทุกวินาที
เพราะโลกความจริงไม่อิงนิยาย
มึงเกิดเป็นเด็ก มึงเจ็บและตาย
ท่ามกลางผู้คนดี ๆ
แต่ลมหายใจมึงกลับไม่มี
นาฬิกาใช้ดูเวลา
แต่ในบางคนต้องทนกับมัน
เฝ้ามองเวลาที่มีต่อลมหายใจทุกวินาที
เพราะโลกความจริงไม่อิงนิยาย
มึงเกิดเป็นเด็ก มึงเจ็บและตาย
ท่ามกลางผู้คนดี ๆ
แต่ลมหายใจมึงกลับไม่มี