Mam te swoje parę wielkich płyt
Jak ty dzieci paru wielkich płyt
I swój szczyt jak Lhotse
życie dobre nigdy nie jest proste
Usta szorstkie od tych wszystkich kłamstw
Mało kogo znam słabiej niż siebie
Brakuje liny żeby wspiąć się na świat
Druga dekada 5 minut nie rozjebie
Chemia przeżera stosy ciężkich słów
Godziny lekkich snów jak mgła, jak puch
Biegnę całe te pół życie znów
Do moich dwóch
Na zawsze chciałbym zostać tu
Z tobą obok, z nią na rękach
Za nic więcej nie muszą mnie pamiętać
A pętam się znów żeby móc to czuć mocniej
A każdy ma swój szczyt jak Kukuczka Lhotse
Nie gada sie
Nie ma o czym
3 w nocy, oczy bolą od świateł
Drugi tysiąc przez te parę dni
Pierwszy od drzwi od tych śiwateł
Wpatrzony w ziemi cień
Chciałbym na moment stracić zasięg
Trasę i zostać w miejscu, które tylko ja znam
Gdy mówię że sie gubię i przedaje grać
Wszyscy wierzą w to przez moment
Tylko nie ty i... ja!
S[pisz obok mnie gdy ja nie potrafię
A szklany papier rzuca cały nasz blask
Za 113 minut znów jadę w trasę
Ty znów zostaniesz tu nas trwać
Bo bóg znów mnie ciągnie na szczyt
I nei wiem czy na końcu znów mnie czeka tylko ból
Mało kto umie tak żyć
Iel bym dął żeby wspiąć sie na swój
Znam zapach tych ulic
Wasz ledwo pamiętam
Jestem zbyt słaby, by nie móc już iść
Za silny by świadomie przestać
Płaszcz tu mnie tuli
A ścieżka jest kręta
Jestem zbyt słaby by nie móc już iść
Za silny by o was pamiętać
Znam zapach tych ulic
Wasz ledwo pamiętam
Jestem zbyt słaby, by nie móc już iść
Za silny by o was pamiętać
Płaszcz tu mnie tuli
A ścieżka jest kręta
Jestem zbyt słaby by nie móc już iść
Za silny by świadomie przestać