Korowody słów jak światło
Odbijają się i gasną
Między nimi chmury czarne
W nich obrazy niewyraźne
♪
Zamiecie wichury, wznieci burzę
Jutrzence zerwie letnią suknię
Zamiecie wichury, deszczem lunie
O świcie księżyc znów Świętuje
♪
Może znajdzie kwiat paproci
W jej ramionach a nie Twoich
I zaślubin czary prysnął
Słońce nuci pieśń błękitną
♪
Zamiecie wichury, wznieci burzę
Jutrzence zerwie letnią suknię
Zamiecie wichury, deszczem lunie
O świcie księżyc znów Świętuje