قدرِ زندگی رو باید دونست
همین قدر میتونم بگم
همین نفس
چه قدر از خودم بدم میومد اون روزا
تو تهرون بزرگ شده بودیم عمری لای دروغا
شکرش که واسمون تو اوج بدی، خوبی خواست
حتی وقتی رد میدیم و مشت میزنیم تو دیوار
عمودی راه میرم تا افق داره زندگیم
تا وقتی زمین گرد ماس و ما هم گردیشم
نبض زندگیمو با عشق میسازم دلنشین
اوج میگیرم به سرزمین شیر با افکار هیچ
وقتشه با ونوس برقصم تو آسمون
ستاره ها رو بچینم ببخشم به ذاتتون
تصویرمون تو آسمونه (تو آسمونه)
نه نمیکنم وانمود (نه نمی کنم وانمود)
حالِ تو یه حال خوبه، اگه این جا باشی کس خوار پول
همه غصه ها واسه پوچه
این که یه لقمه بذاری لای نون (لای نون)
آینده و گذشته امو چسبوندم به هم
پُر شدم و خالی شدش اندوهم تو رگ
هر کی یه وودو میکرد توم بودم یه عروسک سرد
حالا اسد روشنه و من رو پام سَر اومده صبر
مثل ستاره ی دوقلوها هنوز سنگتم
تا وقتی اراده بکنی برات کنم سنگو پَر
اون لا به لاها به جا گوشه های ذهنت
پیغاممو بگیری ساعت 5 و 5
گذشته اومد دنبال من
پُر از عشق
میرم به راند بعد
نمیدونم خوابم یا بیدار
نمیزنه ساعت رو دیوار
چون میدونم آینده این جاست (اوو)
نه راه راحت نمیخوام
هی، یه بیننده ام
نمیخندم ولی نمیجنگم
خیلی مسخره است که چی به چی معروفم
فکرای من که بی رحمن
یکی میگفت فکراتو فکر کن
ماشینن و تو ترافیک از جلوت دارن رد میشن
ببینشون ولی دنبالشون نرو
بذار الان محو میشن
نباید چسبید بهشون، نباید گیر کرد
چرا همین زندگی رو حواسم نیست من؟ (صبر کنین)
الان دوازده دیشبه، نیا پرات میشکنه
خورشید تو آسمونه تو پایین ابرایی
خوبه آینه هم داری، داری میشینی چه قدر پایین
این پاشی چه قدر هایی
یه شبه نمیرسی به بازی نهایی
تاریکی نمیمونه، ببین کی گفتم
ولی فکر نکنی که زندگی هی میده فرصت
پس درو که میبینی پاشو
هر گیری داره باز
یادت باشه اینو که
هر چیزی داره راهشو
نور میاد همه سایه ها
محو میشن مثل جای پا
زیر برفه روز بعد
زیر لایه ها، زیاده راه نجاتو
چون خورشید فقط یکی از ستاره هاست
اونایی که هی میرن میان هم مال ماست
گذشته اومد دنبال من
پُر از عشق
میرم به راند بعد
نمیدونم خوابم یا بیدار
نمیزنه ساعت رو دیوار
چون میدونم آینده این جاست
نه راه راحت نمیخوام
وقتشه با ونوس برقصم تو آسمون
ستاره هارو بچینم ببخشم به ذاتتون (چون میدونم آینده این جاست)
تصویرمون تو آسمونه (تو آسمونه)
نه نمیکنم وانمود (نه نمی کنم وانمود)
حال تو یه حال خوبه
اگه این جا باشی کس خوار پول
همه غصه ها واسه پوچه
این که یه لقمه بذاری لای نون (لای نون)