Ξανά με τους κακούς Τους μίζερους κι απρόσωπους Η ζωή με απομόνωσε Και νιώθω άτυχος που πίσω μου σ' αφήνω Γλυκέ μου τύραννε Που ο ύπνος μου ήταν ύπνος σου Ξανά με τους κακούς Τους φίλαυτους και είρωνες Κάθε μέρα ξοδεύομαι Και νιώθω αδικημένος Που τελικά σε χάνω Γλυκέ μου θάνατε, Που πέθαινα όταν πέθαινες Ξανά με τους κακούς Ανέραστους, ζηλιάρηδες Και συμπλεγματικούς Μοιράζομαι τραπέζι Στιγματίζομαι απ' αυτούς Σε ένα προσκύνημα στα πόδια της ζητώ παρηγοριά Αυτής που στα 16 της δεν ήτανε γριά Και δεν μας έλεγε ανώριμους Όταν είμαστε παιδιά Ξανά με τους κακούς, Υποκριτές και υπόγειους Η ζωή με ισοπέδωσε Γιατί είναι πάνω απ τις δυνάμεις μου να σε ξαναλατρέψω Μικρέ μου εφιάλτη Που η ήττα μου ηταν νίκη σου