Die wind was sterk, die weer was swaar
Die dag toe ons die see in vaar
Maar wie kon weet en wie kon raai
Wat sou gebeur in Algoabaai
Net twee aan boord en een vol haat
Wat my kom soek, wat soek na kwaad
Daardie dag, wie sou kon raai
Wat sou gebeur in Algoabaai
Toe ons twee saam die syle span
En in die wind na toue vang
Sien ek meteens die meslem flits
En in sy oog die wraak wat blits
Net ons alleen, die wolke bleek
En oor 'n vrou wou hy hom wreek
Die dek bebloed, maar wie kon raai
Wie sou nog leef in Algoabaai
Sy laaste woord was een van haat
Om oor te dra, dit was my taak
Van ver af wuif sy van die kaai
Die liewe vrou in Algoabaai
Ek het geleef, hy het verloor
Maar ek moes praat en sy moes hoor
Die liefde sweef soos winde waai
Sy't my verlaat in Algoabaai